z archiwum MUWIT.pl
Olsztyn - zamek
Budowa najstarszej jej części zaczęła się około 1348 roku. Kapituła Warmińska zdecydowała, że będzie on pełnił rolę ośrodka administracyjnego. Najpierw zbudowane zostało skrzydło północne, potem południowe. Od południa i od strony Łyny zamku broniły mury kurtynowe. Po murze można było się dostać z jednego skrzydła na drugie. W latach 1756-1758 dobudowane zostało trzecie skrzydło barokowe.
Z czasem zamek rozbudowano, podwyższono mury obwodowe i dodano drugi pas murów z basztami. Do 1454 roku zamek był pod militarną opieką zakonu. Zamek był połączony z umocnieniami miejskimi. Po utracie znaczenia militarnego zbudowano dojazd od strony miasta i zbudowano wygodne skrzydło pałacowe. Po zaborach nastąpiły kolejne przebudowy. Dziś w zamku znajduje się Muzeum Warmii i Mazur.
Zamek Kapituły Warmińskiej w Olsztynie został zbudowany w XIV wieku i do kapituły warmińskiej należał do 1772 roku. Początkowo zbudowano jedno skrzydło, a dziedziniec otoczono murem. Z czasem zamek rozbudowano, podwyższono mury obwodowe i dodano drugi pas murów z basztami. Do 1454 roku zamek był pod militarną opieką zakonu. Zamek był połączony z umocnieniami miejskimi. Po utracie znaczenia militarnego zbudowano dojazd od strony miasta i zbudowano wygodne skrzydło pałacowe. Po zaborach nastąpiły kolejne przebudowy.
z archiwum MUWIT.pl
Zamki krzyżackie
Wielu z nas uważa zakon krzyżacki i państwo krzyżackie za ten sam organizm. Tymczasem trzeba traktować te podmioty nieco inaczej, ponieważ zakon krzyżacki miał swoje baliwaty i komturie również poza Prusami, w których powstało ich państwo. Zakon krzyżacki założono pod koniec XII wieku w celu opieki nad niemieckojęzycznymi pielgrzymami do ziemi świętej. Komturie krzyżackie powstawały głównie na obszarach niemieckojęzycznych i we Włoszech, siedziba Wielkiego Mistrza była w Wenecji.
Na podbitych ziemiach budowano zamki, zakładano miasta i wsie, prowadzono intensywne osadnictwo. Poparcie papieża miało jednak swoją cenę, którą było oddanie władzy cywilnej w państwie w ręce biskupów na jednej trzeciej terytorium. W Prusach były cztery diecezje, a każdy biskup miał wydzielony pewien obszar, którym zarządzał. Z tego obszaru biskup wydzielał jedną trzecią na utrzymanie kapituły, która również sprawowała władzę cywilną na tym terenie. Wszystko to oczywiście pod egidą państwa zakonu krzyżackiego. Najbardziej niezależny był biskup i kapituła warmińska, pozostałe trzy były pod silnym wpływem krzyżackim. Zamki budowali więc wszyscy: Krzyżacy, biskupi i kapituły..
z archiwum MUWIT.pl
Rasząg - Kamienny kościół
Architektoniczna perełka naszego regionu znajduje się w Raszągu. Tu we wsi na wzgórzu znajduje się kościół ewangelicki, który przypomina zamek jak z baśni. Kościół został wybudowany w 1925 roku z kamienia polnego. Położony jest na wzniesieniu. Został zbudowany w formie zameczku. W narożu widnieje owalna wieża nakryta stożkowym hełmem. Okrągła wieża dominuje nad budowlą. Dach jest pokryty czerwoną dachówką.
Podobne wrażenie robi wnętrze kościoła. Niebieskie ściany i witraże harmonizują z naturalnym kolorem sklepienia i niebieska kopułą/ sklepieniem nad prezbiterium. Na ścianach znajdują się cytaty z Biblii. W prezbiterium nad ołtarzem jest widoczny napis: "Czuwajcie, trwajcie mocno w wierze, bądźcie mężni i umacniajcie się" (z listu do Koryntian). Całej idealnej kompozycji dopełnia ołtarz i ławki wykonane z drewna.
Za ołtarzem na przedniej ścianie ambony znajduje się miedzioryt z 1858 roku z napisem: August Willin, Rzym. Za ołtarzem widnieje ambona.
Rodzina von Platen miała swoje miejsce w kościele. Jedna z ławek należała do rodziny von Platen, Claus von Platen był w latach 1926 - 1945 właścicielem majątku w Raszągu.
W artykule "W cieniu trudnej historii. Ewangelickie mazurskie losy w Prusach Wschodnich" wypowiada się Pani Erika Nowak:
„Ten kościół budował lokalny dziedzic, von Platte, żeby wierni nie musieli jeździć do Biskupca. Przed wojną ten kościół był pełny, wieś była ewangelicka, choć na Warmii”. Obecnie w Raszągu została jedyna ewangeliczka, właśnie Pani Erika Nowak. Ma swoją ławkę i swój śpiewnik w kościele, który zdobi zabytkowy niemiecki napis.
z archiwum MUWIT.pl
Jezioro Czarne (Kliniak)
Jezioro Czarne jest niewielkim, płytkim zbiornikiem wodnym o głębokości dochodzącej do 6 m. Położone jest na obszarze leśnym w Nadleśnictwie Miłomłyn. Jest to jezioro typu dystroficznego o wodach stosunkowo kwaśnych. Charakteryzuje się ubogim składem jakościowym i ilościowym makroflory.
Do roślin dominujących należą tu pałka wąskolistna (Typha angustifolia), manna wodna (Glyceria aquatica) i pałka szerokolistna (Typha latifolia). Gatunki te budują pas szuwarów towarzyszący linii brzegowej jeziora z niewielką domieszką innych roślin: grzybienia białego i grążela drobnego, mchu wodnego. W zbiorniku wodnym występuje masowo torfowiec Sphagnum subsecundum var. rufescens porastający muliste dno.
Wzdłuż północnego brzegu występuje poryblin jeziorny zajmujący pas szerokości kilku metrów, ciągnący się na przestrzeni około 300 m. Rośnie on zazwyczaj na głębokości 1-2 m, tworząc w jeziorze stosunkowo gęste skupienia. Aktualny układ stosunków ekologicznych jeziora oraz bardzo niewielka przezroczystość wód są przyczyną osłabienia żywotności poryblina, co z czasem może ograniczyć jego zasięg przestrzenny w jeziorze, a nawet występowanie na tym stanowisku.
z archiwum MUWIT.pl
Ostróda
Zamek w Ostródzie jako trwałą budowlę z cegły wzniesiono w latach 1350-1408 w miejsce ziemno-drewnianej warowni z początku XIV wieku. Spalony przez Litwinów w 1381, odbudowany przed wojną z Polską.
Zbudowany był na planie prostokąta z wewnętrznym dziedzińcem, bez wież. Odbudowany i zmodernizowany po pożarze w 1788 roku, spalony w czasie II wojnie światowej przez Rosjan. Odbudowany, siedziba instytucji kultury.
Obecnie zamek w Ostródzie składa się z trzech skrzydeł których mury po pożarze zachowały się do gzymsu koronującego. Ocalała część gotyckich okien i ozdobnych portali prowadzących niegdyś z krużganków do sal I piętra. We wnętrzach zachowały się niektóre sklepienia. Na elewacjach zobaczyć można fragmenty dekoracji z cegły zendrówki. Podczas prac archeologicznych odkryto pozostałości przedbramia piwnice skrzydła wschodniego a na dziedzińcu gotycką studnię.
z archiwum MUWIT.pl
Reszel - Siedem cudów Reszla >>
Na przełomie XVIII i XIX wieku świat stał u progu nowoczesności. Położono kabel telegraficzny pod kanałem La Manche, przepłynięto Atlantyk i skonstruowano silnik elektryczny. Po świecie jeździły już pociągi, a następne lata miały przynieść rozwój lotnictwa. Świat parł do przodu. A tym czasem w maleńkim i uroczym miasteczku na Warmii palono na stosie ostatnią czarownicę...
Ostatni stos w Europie zapłonął w 1811 roku, na rynku w Reszlu.
Reszel jednak nie tylko ostatnim stosem w Europie stoi. Malutkie miasteczko, którego budowę przypisuje się Krzyżakom w 1241, kusi soczystą zielenią lasów porastających wzgórze, na którym kryją się pozostałości murów obronnych, malowniczymi widokami i aurą tajemniczości rodem ze średniowiecza. Reszel jest bowiem żywą, acz nieformalną, listą 7 cudów średniowiecznego świata.