Kościół filialny św. Barbary. Drewniany kościół o konstrukcji zrębowej, ustawiony na kamiennej podmurówce, został wzniesiony w latach 1770–1779 na miejscu dawnego kościoła i szpitala pw. św. Jerzego. Kościół składa się z jednej nawy, przylega do niej zakrystia i skarbiec. Od strony wschodniej znajduje się wieża, wybudowana na planie prostokąta, zwieńczona hełmem z chorągiewką wiatrową z datą 1811.



Drewniany kościół pw. św. Barbary wzniesiono w 1725 r. Jego powstanie i materiał, z którego został zbudowany, podobnie jak osiem innych kościołów w okolicy, świadczą o kulturowej i historycznej odrębności ziemi lubawskiej, która zaznaczyła się w XVIII w. Zamiast monumentalnych budowli z czerwonej cegły powstały tu niewielkie kościoły drewniane. Na przykościelnym cmentarzu znajduje się grób niemieckiego żołnierza poległego w czasie I wojny światowej.

Dzisiejszy kościół pw. św. Wawrzyńca w Rożentalu został zbudowany w 1761 r. Jest to kościół drewniany, wzniesiony w konstrukcji zrębowej, obustronnie odeskowany i olistwowany. Budynek, posadowiony na fundamentach z kamienia polnego, jest jednonawowy z osiowo umieszczonymi na ścianie północnej i południowej kaplicami bocznymi zamkniętymi trójbocznie. Prezbiterium zostało zamknięte trójbocznie, z przylegającym od północy przedsionkiem i zakrystią od południa. Od strony zachodniej znajduje się na planie kwadratu wieża.

Park Krajobrazowy Wzgórz Dylewskich leży w całości na obszarze województwa warmińsko-mazurskiego, w obrębie czterech gmin: Ostróda, Lubawa, Dąbrówno i Grunwald. Powierzchnia parku wynosi 7151,2 ha. Zaś otuliny 14 882,6 ha. Granicami parku objęto zachodnią, najwyższą część Garbu Lubawskiego, zwaną Wzgórzami Dylewskimi. Jest to jeden z najbardziej urozmaiconych pod względem morfologicznym obszarów Pojezierza Mazurskiego, obok Wieżycy i Wzgórz Szeskich, do najwyższych wzniesień polskich pojezierzy. Wzgórza Dylewskie reprezentują zespół form ostatniego zlodowacenia.

Zamek w Bratianie (Zamek Bratian) zbudowano w połowie XIV wieku jako siedzibę wójta Nowego Miasta Lubawskiego. Zajęty w 1410 roku przez wojska polskie, po wojnie powrócił we władanie Krzyżaków. Po wojnie trzynastoletniej stał się siedzibą polskich starostów. W XVIII wieku zamek w Bratianie popadł w ruinę, w XIX wieku został rozebrany. Pozostały resztki murów i fundamentów.


Obszar Parku położony jest w środkowej części Pojezierza Iławskiego i zajmuje powierzchnię 25 045 ha, otoczony jest otuliną o powierzchni 18 038 ha. Park i jego otulina położone są w granicach dwóch województw: warmińsko-mazurskiego i pomorskiego; obejmuje fragmenty gmin: Starego Dzierzgonia, Susza, Iławy, Miasta i Gminy Zalewo i miasta Iławy. Teren Parku reprezentuje młody krajobraz polodowcowy. Reprezentowany przez pagórki moreny czołowej, morenę denną, rozległe pola sandrowe i liczne zagłębienia po martwym lodzie, wypełnione wodami jezior.