Beskidem Dukielskim zwykło się określać środkowo- wschodnią część Beskidu Niskiego. Beskid Dukielski rozciąga się od doliny Wisłoki na zachodzie po drogę Królik Polski-Daliowa-Czeremcha na wschodzie. Za północną jego granicę uznaje się szosę Nowy Żmigród-Dukla-Jasionka, zaś granicę południową wyznacza granica polsko- słowacka. Przeważają tu wąskie grzbiety o przebiegu równoleżnikowym lub z północnego zachodu Na wschód. Najwyższymi szczytami całego Beskidu Dukielskiego jest Baranie oraz Piotruś, natomiast najbardziej znanym- niewątpliwie- Cergowa.

Przez Barwinek, poprzez Przełęcz Dukielską (najniższą w głównym łańcuchu Karpat – wys. 500 m n.p.m.); już od wczesnego średniowiecza przebiegał jeden z ważniejszych szlaków komunikacyjnych z Węgier do Polski. Wieś Barwinek powstała w XIV w. Założona została na prawie wołoskim. W roku 1581 władał Barwinkiem Oktawian Gucci – pochodzący z kupieckiego rodu włoskiego. Z tego okresu zachowały się rejestry podatkowe dotyczące Barwinka.

Wokół problematyki zawodów leśnych .



Stary okazały Pałac wraz z pięknym Parkiem położony w małym miasteczku Dukla. Miasto leży nad rzeką Jasiołką u podnóża góry Cergowej, w pobliżu przełęczy dukielskiej i niedaleko Magurskiego Parku Narodowego - jednego z najbardziej malowniczych obszarów Polski.

Pałac składa się z trzech budynków, centralnego pałacu i dwóch oficyn. W budynku głównym mieści się Muzeum Historyczne. W muzeum znajduje się stała ekspozycja która przedstawia historię Dukli i pałacu, eksponaty wojskowe z pierwszej i drugiej wojny światowej oraz przykłady ciężkiej artylerii z okresu wojen światowych.



Beskid Niski to kolebka światowego przemysłu naftowego. W Bóbrce koło Krosna, w 1854 r. Ignacy Łukasiewicz uruchomił pierwszą na świecie Kopalnię ropy naftowej. Dziś zobaczyć tam można pokazowy szyb oraz unikatowe muzeum- skansen przemysłu naftowego.




Kamieniec to warownia obronna z XIV w. położona na skalnym wzgórzu, na skraju Czarnorzecko–Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego, jest jednym z najpiękniejszych przy­kładów połączenia budowli z krajobrazem. Na terenie ruin zamkowych usytuowane jest Muzeum Zamkowe, Sala tortur, Pracownia Ceramiki Zamkowej. Zapraszamy codziennie od 20 kwietnia do 31 października: Poza sezonem turystycznym obiekt jest niedostępny do zwiedzania dla turystów indywidualnych z uwagi na trudne warunki terenowe, oraz prowadzone prace konserwatorskie w okresie jesienno – zimowym.



Ten najstarszy zrębowy kościół katolicki w skali światowej znajduje się w miejscu, gdzie odkryto w 1957 r. pochówki datowane na przełom XIV i XV wieku. Potwierdzają one tutaj średniowieczne istnienie kościoła. Do połowy lat pięćdziesiątych, uważano, że drewniany kościół haczowski pochodzi z XVII wieku. Twierdzono,że został zbudowany przez Zygmunta III Wazę w latach 1624-29 i oddany pod opiekę arcybractwu kapłańskiemu w Krośnie. Poprzednia świątynia miała być spalona przez Tatarów w 1624 roku. Dopiero latem 1955r. Jerzy i Stanisław Gadomscy odkryli na ścianach świątyni fragmenty malowideł datowane na rok 1494. W ten sposób obalili legendę o spaleniu kościoła w XVII w. i jego odbudowie.



Strop nawy i trójbocznie zamkniętego prezbiterium jest na jednym poziomie, w nawie zaś znajdują się zaskrzynienia (przedłużone bale górnej części bocznych ścian węższego od nawy prezbiterium, stanowiące oparcie dla więźby dachowej, wspólnej dla całego kościoła). Zachowała się oryginalna więźba dachowa (tzw. storczykowa), a na jej więzarach znajdują się ciesielskie znaki montażowe.



Zwiedzając małe i nieco senne dziś miasteczko Rymanów, nie należy zapominać, że w przeszłości stanowiło ono ważny i prężny ośrodek gospodarczy. Działo się tak między innymi dzięki temu, iż dużą część mieszkańców stanowili do II wojny światowej Żydzi. Podczas okupacji Niemcy nie oszczędzili ludności żydowskiej, w Rymanowie powstało getto, w którym zgromadzono Żydów z miasta i okolic. Przeprowadzano masowe egzekucje, tragicznym finałem zaś historii rymanowskich żydów była likwidacja getta w 1942 roku, połączona z wywiezieniem ich do obozu zagłady w Bełżcu.

Beskid Rymanowski obejmuje dwa uzdrowiska Iwonicz Zdrój oraz Rymanów Zdrój z ich najbliższymi okolicami. Region ograniczony jest od wschodu doliną Wisłoka, od zachodu doliną Jasiołki a od południa umowną granicą jest linia Jasionka-Lubatowa-Bałucianka- wisłoczek Okolice tych dwóch dużych uzdrowisk to dwa małe pasma wzniesień. Pierwsze z nich góruje bezpośrednio nad Rymanowem Zdrój i Iwoniczem Zdrój i charakteryzuje się dosyć stromymi, w całości zalesionymi stokami, które pokrywa, będący pozostałością puszczy karpackiej las mieszany. Część z lasów przylegających do uzdrowisk to rozległy park zdrojowy.








Jedno z nielicznych muzeów kultury Łemkowskiej znajduje się w Zyndranowej nad rzeką Panną. Dzisiejsze, coraz bogatsze w eksponaty muzeum, prowadzone przez ponad 30 lat przez Fedora Gocza, przechodziło w swej historii różne koleje losu. Usiłując ocalić od zapomnienia kulturę, język, tradycję i wszelkie ocalałe pamiątki powracających na swoje ziemie z wypędzenia Łemków, w 1968 roku Fedor Gocz, z pomocą grona działaczy społecznych, urządził w zabytkowej zagrodzie Izbę pamiątek Kultury Łemkowskiej.




Greckokatolicka Cerkiew św. Mikołaja (Chrám sv. Mikuláša) została w 2008 roku wraz z kolejnymi 7 drewnianymi kościołami Łuku Karpackiego wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Cerkiew z roku 1658 jest trójdzielną budowlą zrębową z bogato rozczłonkowanym dachem gontowym i trzema wznoszącymi się wieżami. Areał świątyni otoczony jest zrębowym ogrodzeniem z gontowym daszkiem. Wewnątrz są zachowane resztki malowideł ściennych z połowy XVIII wieku. Ikonostas z wieloma ikonami pochodzi z końca XVIII wieku.



Greckokatolicka drewniana Cerkiew św. Michała Archanioła (Chrám sv. Michala Archanjela) została w 2008 roku wraz z kolejnymi 7 drewnianymi kościołami Łuku Karpackiego wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Cerkiew zbudowano w roku 1742 bez użycia jednego gwoździa. Przy świątyni stoi osobna dzwonnica ze słupkową konstrukcją. Areał, którego częścią składową jest także cmentarz, jest ogrodzony ogrodzeniem zrębowym. Artystycznie wartościowy ikonostas oraz ołtarz pochodzą z połowy XVIII wieku. Chodzi o pięciorzędową drewnianą budowlę architektoniczną wypełnioną ikonami, z których część została zniszczona w czasie II wojny światowej.




Park leży w środkowej części Beskidu Niskiego. Obejmuje znaczną część obszaru źródliskowego Wisłoki: najwyższą część Pasma Magurskiego oraz fragment głównego grzbietu karpackiego przy granicy ze Słowacją. Park ma charakter leśny- lasy zajmują 93% powierzchni parku. Reszta powierzchni jest przeważnie zajęta przez półnaturalne, nie użytkowane od ponad 50 lat grunty dawnych wsi (głównie łąk i pastwisk). Krajobraz parku to typowy krajobraz gór średnich i niskich. Dominują nieodporne skały fliszu karpackiego płaszczowiny Magurskiej. Miejscami wypiętrzone są synkliny twardego, odpornego na erozję piaskowca Magurskiego, tworząc bardzo urozmaicone wychodnie (z najciekawszych: Diabli Kamień pod Foluszem, czy Kornuty nad Bartnem).