
Kluczbork to ładne miasto leżące w województwie opolskim, nad rzeką Stobrawą, około 50 km od Opola. Jego historia sięga XIII wieku, kiedy to został założony przez joannitów.
Później o tym mieście głośno było za sprawą Jana z Kluczborka - autora mowy przygotowanej na powitanie Władysława Jagiełły po grunwaldzkiej bitwie. Z Kluczborskiej Ziemi pochodzi też ks. Jan Dzierżon - słynny pszczelarz, którego imię nosi tutejsze Muzeum. (https://www.polskieszlaki.pl).
Brama Krakowska
Mury obronne zostały wzniesione prawdopodobnie pod koniec XIV wieku i okalały miasto z trzech stron, jako, że od północy zbudowano jedynie drewnianą palisadę z fosą. Tam bowiem rozciągały się bagna i mokradła, które stanowiły naturalną ochronę. Od Rynku, z czterech narożników rozchodziły się ulice, które zbiegały się przy dwóch bramach miejskich. Zachowała się do dziś Brama Krakowska i Baszta tej Bramy. W 1907 roku Baszta Bramy Krakowskiej, zwanej też Polską, z przełomu XV i XVI wieku, została przebudowana na wieżę ciśnień, otrzymała wówczas nowy dwustopniowy dach namiotowy. Natomiast dziś w budynku bramnym mieści się Muzeum im. Dzierżona.
Na północ:
Boleslawiec - Baszta królewska
Największą atrakcją miejscowości jest zamek obronny wzniesiony przez Kazimierza Wielkiego w 1370 roku. Miał on za zadanie bronić granic państwa w walce z wrogiem. Po śmierci króla Kazimierza przeszedł w ręce Władysława Opolczyka, który sprzymierzył się z Krzyżakami podczas wojny z ówczesnym królem Władysławem Jagiełło. Przez 10 lat zamek w Bolesławcu pozostawał niezdobyty.
Podobno jego zaletą był bagienny teren, warowność zamku oraz tunele, które prowadziły z miasta do zamku. Dzięki tym tunelom można było transportować żywność. Jagiełło przejął warownię dopiero po śmierci Opolczyka. Zamek został zniszczony przez Szwedów podczas potopu szwedzkiego. Kilka lat później przywrócono jego wizerunek, jednak po kolejnym ataku Szwedów pozostał w ruinie do dnia dzisiejszego.
Roszkowice
Pałac w Roszkowicach otaczają pochodzące z XIX w. zabudowania gospodarcze dawnego folwarku, skupione wokół dwóch dziedzińców. Wśród budynków folwarku wyróżniają się: dawna rządcówka, spichlerz oraz gorzelnia. W wyniku remontów i przebudów przeprowadzanych po 1945 r. wiele obiektów utraciło cechy stylowe. Na północny-wschód od pałacu rozciąga się park krajobrazowy o pow. 3,30 ha, pochodzący z początku XIX w. Na park zaadaptowano niewielki kompleks leśny, dzięki czemu można spotkać w nim stare okazy dębów szypułkowych i buków zwyczajnych. W centrum parku znajduje się polana, a w jego wschodniej części dwa stawy, na jednym z nich utworzono wyspę, na której posadzono graby pospolite.
Na wschód:
Lasy Nad Górną Liswartą
Rzeka Liswarta, wypływa w okolicach wsi Mzyki na wysokości ok. 315 m n.p.m. i płynie przez cały teren Parku szeroką doliną, aż do wsi Niwki, gdzie opuszcza Park na wysokości ok. 230 m n.p.m. Najważniejsze dopływy to Olszynka, Kalinka, Turza i Potok Jeżowski (Młynówka). Cechą charakterystyczną Parku jest duża ilość antropogenicznych zbiorników wodnych, funkcjonujących jako stawy hodowlane.
Na terenie Parku występują gatunki rodzime stanowiące 83% ogółu roślin. Występuje tu ok. 855 gatunków roślin naczyniowych i 85 gatunków mszaków. Wśród roślin naczyniowych występują gatunki leśno-zaroślowe, ruderalne, nadwodne i bagienne oraz gatunki łąkowe. Spośród cennych gatunków roślin na terenie Parku
występuje m.in. bagno zwyczajne, grzybienie białe i północne, lilia złotogłów, pływacz zachodni, podrzeń żebrowiec, przylaszczka pospolita, salwinia pływająca, śnieżyczka przebiśnieg, wawrzynek wilczełyko, widłaczek torfowy, widłak goździsty i jałowcowaty oraz widłak wroniec. Ponadto rosną tu m.in. ciemiężyca
zielona, czosnek niedźwiedzi, kozłek bzowy, lepiężnik biały, liczydło górskie, narecznica górska i szerokolistna, parzydło leśne, przetacznik górski, przywrotnik nagi, starzec Fuchsa, starzec gajowy, świerząbek orzęsiony, trzcinnik owłosiony, turzyca zwisła. Subendemitem występującym na tym terenie jest brzoza czarna, rosnąca w leśnictwach: Cieszowa, Boronów i Dębowa Góra. Powierzchnia Parku to w około 60% tereny leśne.
Na południe:
Olesno - drewniany kościół na planie róży
Drewniany kościół odpustowy pw.św.Anny w Oleśnie składa się z gotyckiego korpusu datowanego na 1518 r.
oraz dobudowanej do niego w latach 1669-70 części barokowej, mieszczącej wieniec kaplic.
Jego unikatowy w skali kraju plan, interpretowany jako pięciopłatkowa róża, oparty został na symbolice chrześcijańskiej (forma monstrancji) i dawnej nazwie miejscowości - „Rosenberg”. Ta część świątyni jest świadectwem niezwykłego kunsztu snycerskiego oraz wyjątkowych umiejętności ciesielskich jej twórcy - Marcina Snopka. We wnętrzu uwagę zwracają m.in. słupy podtrzymujące empory o ekspresyjnych, skręconych trzonach, zdobionych cokołach i kapitelach, a także okna w kształcie kwadratu wpisanego w czworoliść oraz misternie wycięte listwy.
Olesno - kirkut
Na powierzchni 0,5 hektara zachowało się około 60 nagrobków, z których najstarszy pochodzi z 1862 r. i należy do Berty Breslauer (1792–1862). Pomniki wykonane są z granitu, piaskowca i marmuru. Zachowały się dekoracje i inskrypcje w językach hebrajskim i niemieckim
Cmentarz żydowski w Oleśnie (ul. Młyńska 50) został założony w 1814 roku. Wcześniej zmarłych chowano w miejscu, gdzie dzisiaj stoi kościół parafialny pw. Bożego Ciała. W 1868 r. wybudowano dom przedpogrzebowy (Tahara) z czerwonej cegły. Został on zwieńczony oknem z widoczną Gwiazdą Dawida. Rozebrano wówczas stare kamienne ogrodzenie cmentarza, po czym wybudowano nowy ceglany mur.
Na zachód:
Karłowice - średniowieczny zamek
Zamek w Karłowicach jest jednym z najstarszych zabytków w powiecie opolskim i jedną z nielicznych najlepiej zachowanych budowli zamkowych o średniowiecznej metryce i czytelnej strukturze rozplanowania w niżowej części Śląska
Zespół zamkowy położony jest w pd.-wsch. części Karłowic, przy ul. Młyńskiej, po pn.-zach. stronie koryta rzeki Stobrawy. Zamek jest otoczony częściowo zachowaną fosą oraz niewielkim parkiem założonym w XIX wieku. W pobliżu znajdują się budynki gospodarcze dawnego folwarku (spichlerz, młyn, powozownia, budynek rządcy), wybudowanego w 1. poł. XIX wieku.