
Ojców to maleńka wioska na dnie Doliny Prądnika.
Ojców to również serce Ojcowskiego Parku Narodowego, najmniejszego z pośród wszystkich 23 parków narodowych w Polsce. A jak mówi powiedzenie, że "małe jest piękne", tak przybywa w nasze strony wielu turystów spragnionych niezwykłych krajobrazów Jury Krakowsko-Częstochowskiej.
Zamki, jaskinie, malownicze skały i ostańce przyciągają swoją magią... a kto raz tutaj zaglądnie będzie chciał ciągle wracać. (źródło: ojcow.pl)
.
Zamek w Ojcowie
Powstanie zamku jest związane z działalnością fortyfikacyjną króla Kazimierza Wielkiego w 2 poł. XIV wieku. Jego budowę źródła historyczne pozwalają odnieść do okresu pomiędzy 1354 a 1370 rokiem. Badania wykopaliskowe nie potwierdzają jak dotąd romantycznej legendy, wedle której zamek powstać miał na ruinach wcześniejszego grodu.
Na północ:
Pieskowa Skała
Najstarsza wiadomość o zamku w Pieskowej Skale pochodzi z roku 1315.
W dokumencie wydanym wówczas przez Władysława Łokietka pojawia się niemiecko brzmiąca nazwa zamku – „Peskenstein”.
Ze średniowiecznym zamkiem gotyckim wiąże się legenda, która wspomina, że w na jego baszcie była więziona jedna z córek Toporczyków,
Dorotka, kochająca giermka – lutnistę, przemocą wydana za starego Szafrańca.Po pewnym czasie zjawił się wybawca kochanek, przebrany w zakonny habit, pragnąc ją stamtąd wydostać. Obydwoje zostali jednak schwytani przez służbę i otrzymali średniowieczne wyroki: giermka rozszarpały konie, włócząc go po stokach góry, a Dorotka znalazła śmierć głodową w baszcie zamkowej. Podobno przez pewien czas jej ulubiony pies, wiedziony instynktem, z trudem wdrapywał się na wysoką skałę (nazywaną w związku z tym niekiedy – Pieskową) i do baszty przynosił resztki jedzenia. Miejsce, na którym znajdowało się legendarne więzienie nazywa się Skałą Dorotki.
Na wschód:
Dłubniański Park Krajobrazowy
Nazwa Dłubniański Park Krajobrazowy wywodzi się od malowniczej, a niedocenianej rzeki Dłubni. Jej szeroka, urodzajna dolina od wieków zasiedlona była przez ludzi, którzy rzece zawdzięczali swój byt. Dawnymi czasy pracowało tu mnóstwo młynów, tartaków i foluszy, których pozostałości wciąż możemy podziwiać. Ponadto znajdziemy tu piękne krajobrazy i niezwykłe zabytki kulturowe w postaci starych świątyń i położonych wśród zieleni dworów. Każdy, kto zechce odkrywać ten mało znany wśród turystów teren, znajdzie tu coś dla siebie!
Na południe:
Ojcowski Park Narodowy
Ojcowski Park Narodowy leży w południowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej i obejmuje środkową część Doliny Prądnika o długości 12 km (od Pieskowej Skały do Prądnika Korzkiewskiego), dolną i środkową część doliny Sąspowskiej o długości 5 km oraz przyległe fragmenty wierzchowiny jurajskiej. Jest to najmniejszy park Narodowy w Polsce.
Jaskinie i schroniska skalne są charakterystyczną grupą form związanych z wapieniami i działalnością krasową wód podziemnych. Wyżyna Krakowsko-Częstochowska jest obszarem licznego ich występowania. Do tej pory zinwentaryzowano tu ok. 1000 jaskiń i schronisk (małych jaskiń), z czego na Ojcowski Park Narodowy przypada ponad 400. Rozwinęły się one głównie w skalistej odmianie wapienia jurajskiego.
Do najdłuższych jaskiń na terenie Parku należą: Łokietka (320 m), Ciemna (230 m), Zbójecka (189 m), Okopy Wielka Dolna (110 m), Sąspowska (100 m), Krakowska (96 m), Biała (84 m), Koziarnia (90 m). Natomiast najdłuższą jaskinią w pd. części Wyżyny jest Wierzchowska Górna (950 m), leżąca w sąsiedztwie OPN, w Dolinie Kluczwody. Najliczniejsze skupisko dużych jaskiń znajduje się w wąwozie Jamki; pozostałe, mniejsze jaskinie i schroniska leżą przeważnie na lewym zboczu Doliny Prądnika, od Grodziska po Prądnik Korzkiewski, a kilkanaście w Dolinie Sąspowskiej. Mają one na ogół przebieg poziomy i rozmieszczone są na różnych wysokościach nad dnem dolin. Niektóre wejścia do jaskiń są dobrze widoczne, jednak większość z nich jest trudna do odnalezienia w skałkach. Jaskinie Łokietka i Ciemna są udostępnione do zwiedzania.
Na zachód:
Dolinki Krakowskie
Park Krajobrazowy Dolinki Krakowskie jest jednym z najpiękniejszych parków krajobrazowych w Małopolsce. Swoją tajemniczością, kulturą, wieloma uroczymi dolinkami oraz skarbami przyrody ożywionej i nieożywionej, zachęca do odwiedzenia i poznania. Każda chwila spędzona na jego terenie będzie z pewnością dla każdego czasem dobrze wykorzystanym.
Oryginalny krajobraz, olbrzymia przyrodnicza wartość istniejących tu dolinek, a także chęć zachowania ich naturalnego charakteru, skłoniły do utworzenia w 1981 r. na ich obszarze parku krajobrazowego. Zajmuje on powierzchnię 20 686,1 ha i wchodzi w skład Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego. Rozciąga się na niezwykle ciekawym terenie pomiędzy Krakowem na wschodzie, Trzebinią na zachodzie i Olkuszem na północy. Nazwę Park zawdzięcza wielu naturalnym dolinkom, znajdującym się na jego terenie, zwanym potocznie Dolinkami Podkrakowskimi.