Niepołomice leżą na skraju Puszczy Niepołomickiej, jednego z największych kompleksów leśnych w Małopolskim. Puszcza Niepołomicka pocięta jest dróżkami i szlakami, ale w tzw. ostępach znajdziecie jeziorka, mokradła i tajemne zakątki.
.


Zamek Królewski w Niepołomicach nazywany jest „drugim Wawelem” został wybudowany z rozkazu króla Kazimierza Wielkiego na skarpie pradoliny Wisły. Miał pełnić również funkcje obronne. Wyruszały z niego wyprawy myśliwskie do pobliskiej Puszczy Niepołomickiej. Rezydencja obronna pierwotnie składała się z trzech wież, budynków w skrzydle południowym i wschodnich i murów kurtynowych wokół dziedzińca. Równolegle powstała osada Niepołomice, mająca pełnić funkcje usługowe dla zamku i dworu. Dzieło kazimierzowskie kontynuowali następni królowie. zamek otwarty jest dla gości i turystów. W komnatach zamkowych powstało Muzeum Przyrodnicze wykorzystujące eksponaty myśliwskie i łowieckie, zbiory Włodzimierza Puchalskiego oraz Muzeum Narodowe.

Cmentarz żydowski w Niepołomicach jest oddalony około 900 km Na wschód od centrum miasta, znajduje się u przy ul. Bohaterów Getta. Data założenia cmentarza nie jest znana - przypuszczalnie powstał w XIX wieku. Podczas I wojny światowej w obrębie cmentarza założono Cmentarz Wojenny nr 328. Pochowano na nim żydowskiego żołnierza Armii Austro-Węgier Josefa Austerweila z 32 pułku piechoty Landsturmu. W 1936 r. na cmentarzu spoczął miejscowy rabin Josef Teitelbaum (zm. 22 siwan 5696 r.), syn cadyka i dajana Szmuela z Gorlic, wnuk Eleazara Nisana z Drohobycza i prawnuk Mosze Teitelbauma, założyciela dynastii chasydzkiej w Ujhely.



W tej podkrakowskiej miejscowości, której nazwa pojawiła się w dokumentach już w 1250 roku, znajdziecie dworek rodziny Branickich i park. Warto się tu wybrać i zobaczyć prawdziwe skarby z przeszłości. W zabytkowym budynku mieści się dziś oddział Muzeum Archeologicznego w Krakowie.



W obrębie Puszczy Niepołomickiej znajduje się największy kompleks bagienny w całej Małopolsce – Wielkie Błoto. Eksploatację torfowiska w latach 70. XIX wieku rozpoczęli ówcześni właściciele terenu, Żeleńscy, zakładając fabrykę czerni lakierniczej. W późniejszych latach torf z Wielkiego Błota wykorzystywano również jako surowiec opałowy. Intensywna eksploatacja, liczne osunięcia oraz melioryzacja przyczyniły się do znacznego osuszenia terenu. Obecnie szacuje się, że w ciągu najbliższego stulecia torfowisko ulegnie całkowitemu zanikowi.

Kościół obecnie pw. Narodzenia św. Jana Chrzciciela wzniesiony w stylu barokowym w latach 1738-1749 na miejscu dwóch poprzednich kościołów drewnianych. Wraz z dzwonnicą, w której mieści się część Muzeum Parafialnego, tworzy wyjątkowo ciekawy zespół świadczący o potędze miejscowej parafii istniejącej już ponad osiemset lat. W zakrystii obejrzeć można malowidła ścienne z XVIII wieku przedstawiające zakonników z Chełmu. Muzeum w którym prezentowane są cenne archiwalia parafialne (XVI-XX w.), kolekcja zabytkowych ornatów z XVII-XIX w., szaty liturgiczne, zabytki dawnej sztuki złotniczej, stare księgi liturgiczne, unikatowe kroniki parafialne sięgające XVI w., księgi parafialne prowadzone od XVII stulecia, inwentarze, plany, mapy, mszały i wiele innych. Pochodząca z 1751 roku drewniana figura Jana Nepomucena oraz współczesna płaskorzeźba obrazująca początki parafii to główne ozdoby ekspozycji w dzwonnicy.



Zwiedzanie kopalni pozwala dobrze poznać sposoby dawnej techniki wydobywczej. Specyficzny nastrój „surowych”, lecz przez to tchnących autentyzmem podziemi, zdaje się przenosić zwiedzającego w odległe stulecia. Stare wyrobiska – prawdziwy podziemny labirynt pod miastem – dostarczają także niezrównanych wrażeń estetycznych. W bocheńskiej kopalni do zwiedzania udostępnione są aż trzy trasy turystyczne: Podstawowa trasa z Podziemną Ekspozycją Multimedialaną, Trasa historyczna "Wyprawa w Stare Góry" oraz Trasa przyrodnicza, każda z nich różni się stopniem trudności. W Bochni organizowane są też pobyty nocne. Tylko na takiej głębokości, w zabytkowych podziemnych komorach panuje absolutnie wyjątkowy mikroklimat. Powietrze przesiąknięte jodem, cisza i tajemnicza atmosfera stanowią o wyjątkowości tego jedynego w swoim rodzaju miejsca.






Kopalnia soli w Wieliczce została wpisana na listę UNESCO, jako najstarsza, nieprzerwanie działająca Kopalnia soli na świecie. Jej starsza i mniej spektakularna siostra- Kopalnia w Bochni- nie doczekała się tego uznania, gdyż soli nie wydobywa się już tam od bardzo dawna.

Najstarsze na ziemiach polskich przedsiębiorstwo solne, którego początki sięgają średniowiecza to Wieliczka i jej STARSZA siostra Bochnia. Przez całe stulecia były źródłem bogactwa kraju i materialnym fundamentem kultury- dzisiaj to Wieliczka jest najchętniej odwiedzanym polskim obiektem turystycznym. Podziemna Wieliczka to blisko 300 km chodników i ok. 3000 komór.

Kopalnia soli w Wieliczce została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa w 1978 r. Poszerzenie wpisu Kopalni wielickiej o Kopalnię w Bochni oraz Zamek Żupny w Wieliczce był niezbędnym dopełnieniem obrazu miejsca. Dopiero prezentacja obu Kopalni daje wyobrażenie o skali historycznego przedsięwzięcia technicznego, organizacyjnego i gospodarczego.




W Krakowie jako jedynym mieście Europy tradycja sypania kopców przetrwała aż do XX w. Obecnie na terenie Krakowa znajdują się cztery kopce.




Mało kto wie, że w Krakowie- perle na liście UNESCO- znajdują się również drewniane zabytki. Większość co prawda znajduje się na obrzeżach, jak na przykład XV-wieczny kościół w dawnej wsi Mogiła - ze wspaniałą dzwonnicą bramną i nieprawdopodobnym wręcz, portykiem z herbami Odrowążów..