Rozparła się Łęczyca wśród bagien i łąk obszernej doliny. Dzisiaj płynie przez nią rzeka Bzura, ale niegdyś podążały tędy wody pra- wisły. Z całą pewnością możemy powiedzieć, że miasto należy do najstarszych. W czasie rozbicia dzielnicowego było ono niekoronowaną stolicą kraju. W XII wieku panujący podkreślali pozycję Łęczycy, ogłaszając miasto miejscem zjazdów książąt dzielnicowych. Znaczenie jej wzrosło ogromnie w XIII w., gdy została stolicą księstwa i siedzibą władz archidiakonatu łęczyckiego.
.
Zamek - siedziba łęczyckiego muzeum
Został zbudowany przez króla Polski Kazimierza Wielkiego najprawdopodobniej w latach 1357-1365. Jest jednym z typowych architektonicznych założeń Kazimierzowskich. Zajmował południowo- wschodnią część miasta.
W swoich murach gościł trzech polskich królów: Władysława Jagiełłę, Kazimierza Jagiellończyka i Zygmunta III Wazę.
Jagiełło przebywał tutaj 36 razy. Powodem tak częstych wizyt monarszych były sprawy państwowe (najczęściej sądy), wojny z Zakonem Krzyżackim i Zjazdy Generalne. W 1406 r. zamek spłonął razem z miastem. Został jednak szybko wyremontowany i już latem 1409 r. dwukrotnie gościł w swoich murach polskiego monarchę. Po klęsce rycerzy zakonnych na polach Grunwaldu w dniu 15 lipca 1410 r. część znamienitych jeńców krzyżackich i zagranicznych gości posiłkujących Zakon została osadzona pod strażą w zamku łęczyckim, gdzie czekali na wykup.
Muzeum w Łęczycy
Łęczyca ma obecnie największą w Polsce "diabelską" kolekcję muzealną, liczącą ponad 400 eksponatów.
W kręgu zainteresowań muzeum była sama Łęczyca i obszar dawnej Ziemi łęczyckiej. "Początki były bardzo skromne, zaczęto od ok. 300 zabytków, z tego ok. 100 stanowiły meble, obrazy, wyroby ze szkła i porcelany, pochodzące z okolicznych majątków ziemskich, zabezpieczone podczas przeprowadzania reformy rolnej". (...)
klasztor Norbertanek
Pozostałości murów miejskich
klasztor Bernardynów
Cmentarz rzymsko-katolicki
Cmentarz ewangelicki
Ratusz
Na północ:
Kolej wąskotorowa
Kolej wąskotorowa- tory kolejki wąskotorowej zostały zbudowane przez Niemców w 1914 r. w celu transportowania broni na front. Szerokość torowiska została dostosowana do potrzeb niemieckich i wynosiła 600mm. Po przebudowie torowiska, zaczęto kładzenie toru patentowego od Koryt przez Łęczyce do Strykowa, dzięki temu uzyskano połączenie z linią normalnotorową. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku, linie Kujawskich Kolei Dojazdowych bez żadnych strat zostały przejęte przez Polski Zarząd Kolejowy. W 1948 r. rozpoczęto przekuwanie linii do Ozorkowa, z 600mm na 750mm, a w 1951 oddano z nowym rozstawem szyn do użytku. Spadek liczby pasażerów, oraz zamykane cukrownie spowodowały upadek Kujawskich Kolei Dojazdowych. W 2000 roku PKP zrezygnował z "wąskotorówek" Obecnie na linii Krośniewice-Łęczyca-Ozorków uruchamiane są pociągi turystyczne.
Drewniany kościół w Topoli Królewskiej
Kościół p.w. św. Bartłomieja z pocz. XVIII w. z murowaną fasadą z kon. XIX w. Na cmentarzu drewniana kaplica p.w. św. Rocha ok. poł. XIX w.
Błonie
Kościół p.w. Najświętszego Serca Jezusowego- Zbudowany w latach 1913-1916 w stylu Narodowym wg. projektu Józefa Dziekońskiego.
Daszyna
Drewniany dwór szlachecki z początku XIX wieku. Dookoła dworu rozciąga się park krajobrazowy w stylu angielskim.
Stary Sławoszew - dwór i drewniana kaplica
Dwór wzniesiony został w 1864 r. przez Mateusza Mszczonowskiego. Jest murowany, w stylu neoklasycystycznym, z czterokolumnowym portykiem i bogato zdobionymi oknami. Obok powstały również zabudowania folwarczne, w tym "czworaki" dla robotników tutejszego majątku. Całość założenia otocza murowany parkan.
W 1873 r. dwór kupił August Schlösser - właściciel fabryki i pięknego pałacu w Ozorkowie. Obecnie dwór znajduje się w opłakanym stanie, ale podjęto już pierwsze kroki zmierzające do jego remontu. (tekst: polska-niezwykla.pl)
Sławęcin - ruiny dworu
Ruiny dworu otoczone pozostałościami parku krajobrazowego z XIX w.
Boruta nosił kamienie na kościół w Tumie dwa razy. Drugi raz nie zdążył, bo kogut zapiał i kamienie mu upadły w Sławęcinie i góra z tych kamieni się zebrała. Boruta w złości jak chciał rozwalić kościół, to kamieniami uderzał i te kamienie są w murze z prawej strony. (źródło: www.leczycki.pl)
Besekiery - ruina zamku rycerskiego
Zachowany w stanie ruiny zamek w Besiekierach należy do największych i najważniejszych założeń obronnych zlokalizowanych na terenie d. woj. łęczyckiego. Walory obronne zamku - związane z niedostępnością położenia i ulokowaniem go wśród podmokłych łąk - były potęgowane bezpośrednim sąsiedztwem wody wypełniającej fosę, która otaczała mury budowli. Schemat przestrzenny zamku biesiekierskiego (prostokątny dziedziniec otoczony murami obronnymi, z wieżą bramną w murze południowym i z wielokondygnacyjnym domem wzniesionym wzdłuż muru północnego na całej jego długości) nawiązuje do typowych układów piętnastowiecznych zamków prywatnych.
Z nazwą warowni wiąże się z kolei legenda o rycerzu, który założył się z diabłem Borutą z pobliskiej Łęczycy, że zbuduje od podstaw zamek, nie korzystając przy tym z siekiery. Tak też zrobił, nie wiedział jednak, że jeden z robotników pracujących dla niego nazywa się Siekierka. Rycerz więc zakład przegrał i stracił duszę oraz zamek, który nazwano następnie Besiekierami. Według jednej z hipotez historyczna nazwa Besiekiery wywodzi się od słowa nordyckiego Besekr, oznaczającego człowieka w skórze, niedźwiedzia. Sugeruje ona, że we wczesnym średniowieczu stacjonowali tutaj Wikingowie, co potwierdza odkryty w pobliskim Lutomiersku masowy grób wojowników skandynawskich.
Na wschód:
Kolegiata w Tumie - Bazylika w Tumie to najcenniejszy zabytek w okolicach Łodzi.
Zbudowana w latach 1141-61 jest największą budowlą romańską w Polsce. Wzniesienie tak ogromnego gmachu wymagało nadludzkiej siły- w jego budowie uczestniczył ponoć diabeł łęczycki Boruta. Choć, jak mówią podania, do pracy nie był skory. Lubił hulać, rąbać się ze szlachtą, straszyć ludzi i wciągać ich w trzęsawiska. Namówiono go do pomocy podstępem. Przekonany, że buduje karczmę, szybko pchnął prace naprzód. Gdy odkrył oszustwo, próbował zniszczyć jedną z wież. Na szczęście mu się nie udało, ale miejscowi twierdzą, że ślad diabelskiej łapy pozostał na murze do dziś. Miejscowość Tum znajduje się 3 km na wschód w kierunku Piątku.
Drewniany kościół w Tumie
Góra Św. Małgorzaty
Na szczycie wzgórza (25 m. wysokości względnej, 136 m. n.p.m.) znajduje się kościół, którego początki sięgają 1 poł. XII w. oraz plebania i dzwonnica z 1 poł. XIX wieku.
[Legenda] To było w miesiącu sierpniu. Wielki powstał huragan, tak że ludzie padali na kolana i błagali, żeby Bóg przemienił. Wtedy powstała dziewica i powiedziała tak:- Czego płaczecie i lamentujecie? Ja to w fartuszek wszystko zbiorę razem, co huragan zamieszał i wyniosę. Ta niewiasta otworzyła fartuszek i zaczęła zbierać piach, kamienie i różne odpady. Potem weszła na szczyt huraganu, rozsypała te zbiorki i stanęła. I w tym momencie ustał huragan i do dziś ta góra usypana jest taka wysoka jak ten huragan i tam stoi kościół.(źródło: www.leczycki.pl)
Na południe:
Kolej Wąskotorowa
Tory kolejki wąskotorowej zostały zbudowane przez Niemców w 1914 r. w celu transportowania broni na front. Szerokość torowiska została dostosowana do potrzeb niemieckich i wynosiła 600mm. Obecnie na linii Krośniewice-Łęczyca-Ozorków uruchamiane są pociągi turystyczne.
Na zachód:
ZBYLCZYCE - DWÓR Z PARKIEM
Dwór wybudowany został przez właściciela majątku Huissona w 1850 r. w stylu nawiązującym do klasycystycznego. Zabytkowy obiekt jest dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie z kilku prostokątów, jednopiętrowy, częściowo podpiwniczony, o długości 36 m. Całość, poza segmentem wschodnim, przykryta jest dachem wielopołaciowym o jednakowych spadkach poddasza. Dach pokryty jest papą. Obecny stan budynku można uznać za mało zadowalający.
KOZANKI PODLEŚNE
Dwór w stylu klasycystycznym z I poł. XIX w. Jest to budynek murowany, z kamienia wapiennego. Obiekt jednokondygnacyjny, na planie prostokąta o wymiarach 11,9 m x 25,5 m. W parku znajdują się drzewa rodzime. Obiekt jest ogrodzony parkanem z kamienia i cegły. Posiadłość jest bardzo zaniedbana, dwór nie remontowany jest w złym stanie, park nie jest pielęgnowany. Na terenie podworskim zachowała się w pierwotnym kształcie stodoła oraz ruiny po budynku gospodarczym.
Uniejów - zamek (dziś hotel)
Zamek w Uniejowie został wzniesiony w drugiej połowie XIV wieku. Powstał na ruinach wcześniejszej, drewnianej budowli obronnej, którą podczas wojny w 1331 roku zniszczyli Krzyżacy. Fundatorem gotyckiego zamku był gnieźnieński arcybiskup, który współpracował z samym Kazimierzem Wielkim.
W latach 1525-34 budowlę poddano przebudowie i wprowadzono styl renesansowy. W takim stanie zamek funkcjonował przez kilka najbliższych stuleci. Jednak wraz z przejęciem rezydencji przez estońską rodzinę Tollów, zmieniono aranżację zabytku na klasycystyczną. Dziś możemy oglądać zamek właśnie w takiej formie.
zamek w Łęczycy - historia
LEGENDY ŁĘCZYCKIE- www.leczycki.pl
Łowicz >>>
