Cerkiew katedralna św. Mikołaja Cudotwórcy - świątynia powstała na miejscu XVI -wiecznej filii cerkwi dojlidzkiej w latach 1843-1846 w stylu klasycyzmu rosyjskiego (połączenie klasycyzmu i bizantynizmu, pod wpływem prądów budownictwa cerkiewnego, płynących z Petersburga), na planie krzyża greckiego.


Wśród torfowisk i byłych bagien na wys. 145 m n.p.m. Na Wysoczyźnie Bielskiej, rozciągającej się w kierunku południowym od rzeki Narwi, na lekko falistych równinach rozłożył się Bielsk Podlaski, znany jako miasto cerkwi. Faktycznie - jest ich tu zatrzęsienie, w tym kilkanaście zabytkowych, a wszystkie mienią się kolorami tęczy.

Świątynia wzniesiona została najprawdopodobniej przez oboźnego starodubowskiego Samuela Mościckiego, właściciela majątku Nieszkowicze. Małżonkowie Wiszyńscy opiekowali się cerkiewką od 1713 roku do swojej śmierci w 1733 roku. Później funkcję tę pełnił ich syn Karol. Planował nawet utworzenie tu filii klasztoru bazylianów z Supraśla, jednak zamiar ten nie został zrealizowany, bowiem Karol zmarł.


Tajemniczy i egzotyczny świat sekciarzy wschodniej Białostocczyzny, pełen proroków, apostołów, matek boskich, rozmaitych świętych i takich postaci jak car Mikołaj II, czy wnuk cesarza Wilhelma... Główną i najważniejszą postacią ruchy sekciarskiego był prorok Ilia, czyli Eliasz Klimowicz, niepiśmienny chłop z Grzybowszczyzny, który na początku uznał się za wcielenie biblijnego proroka Eliasza, potem za samego Chrystusa. Odwiedziliśmy cerkiew zbudowaną przez Ilię, którą , jak wierzyli tutejsi chłopi, sama wyrosła spod ziemi... Do tego dołóżmy bliskość zalewu Siemianówka, niezliczone możliwości uprawiania turystyki niezorganizowanej i poznawania arcyciekawego świata wschodniej Białostocczyzny.

Miejscowa ludność od dawien dawna zbierała się w tym miejscu w dniu 24 czerwca. Modliła się, zjadała rytualny posiłek, obmywała w pobliskiej rzeczce Jałówce, składała pod krzyżami ofiary - pieniądze i żywność oraz zawiązywała na nich ozdobne ręczniki. Jak wyjaśniają etnografowie, obrzedy te charakterystyczne są dla prawosławnego święta Jordana. Podobne zachowania są spotykane na Mińszczyźnie, skąd prawdopodobnie wywodziła się część ludności. Dziś święto jest oficjalnie usankcjonowane przez miejscowego proboszcza.

Święta Góra Grabarka to miejsce, gdzie od stuleci podążają prawosławni pielgrzymi. Jej najstarsze dzieje nie są znane. Góra zasłynęła w 1710r., kiedy epidemia cholery szalała na terenach Podlasia.