Idąc główną ulicą białostockiego centrum - ulica Lipową - nietrudno zauważyć cerkiew św. Mikołaja. Przy tej ulicy stoi zarówno oszałamiająca katedra białostocka jak i, stojąca na wzgórzu, cerkiew św. Mikołaja. Prawdą jest bowiem, że Białystok to tygiel kultur - cerkwie, kościoły, meczety... synagogi i świątynie staroobrzędowców funkcjonowały tu równolegle. Wszystko zmieniła II Wojna światowa. Ale ślady różnych kultur są tu widoczne do dziś.


Cerkiew katedralna św. Mikołaja Cudotwórcy - świątynia powstała na miejscu XVI -wiecznej filii cerkwi dojlidzkiej w latach 1843-1846 w stylu klasycyzmu rosyjskiego (połączenie klasycyzmu i bizantynizmu, pod wpływem prądów budownictwa cerkiewnego, płynących z Petersburga), na planie krzyża greckiego.


Zabytkowy pałac w Białymstoku, jedna z najlepiej zachowanych rezydencji magnackich epoki saskiej na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej w stylu późnobarokowym określany mianem "Wersalu Podlasia", "Wersalem Północy", a także "Polskim Wersalem". Początki pałacu sięgają XVI wieku. Murowany zamek w stylu gotycko-renesansowym został zbudowany przez królewskiego architekta Hioba Bretfusa, znanego z budowy Zamku Dolnego w Wilnie, dworu królewskiego w Knyszynie, oraz modernizacji i rozbudowy Starego Zamku w Kamieńcu Podolskim czy zamku w Tykocinie. Kompletnie przebudowany w stylu późnobarokowym przez trzech architektów: Tylmana z Gameren, Jana Zygmunta Deybela i Jakuba Fontanę. Pałac został zniszczony w 1944, odbudowany w latach 1946-1960. Od końca II wojny światowej mieści się w nim Akademia Medyczna, obecnie Uniwersytet Medyczny w Białymstoku.

Ratusz od czasu jego zbudowania w połowie XVIII wieku ratuszem jest tylko z nazwy. W Białymstoku jako mieście prywatnym Jana Klemensa Branickiego i siedzibie dóbr hetmana, ratusz nie spełniał funkcji administracyjnych, a jedynie handlową. By uzyskać taki stan rzeczy, do Białegostoku Żydów sprowadził ówczesny właściciel miasta Stefan Mikołaj Branicki- ojciec Jana Klemensa Branickiego. Nadał on Żydom przywileje, przyznał prawa do posiadania świątyń, cmentarza i przykahału. Zobowiązał także do płacenia podatków. W latach 20 XIX wieku w ratuszu mieściło się ponoć już ponad 100 różnej branży placówek handlowych. Księga adresowo-handlowa m. Białegostoku na 1932/33 rok wymienia sklepy z artykułami kolonialnymi, czapkami, drożdżami, jajami, koszykami i artykułami kuchennymi, mąką, owocami, puchem i pierzem, suknami, winami i wyrobami żelaznymi. Ponadto działali tam szewc, krawiec i fryzjer. Ratuszowa wieża służyła także strażakom jako punkt obserwacyjny. Handel kwitł nieprzerwanie aż do 1940 roku, gdy Rosjanie okupujący Białystok wyburzyli budynek, żeby w tym miejscy postawić pomnik Józefa Stalina. Po wojnie ratusz odbudowano, mieści się tam Muzeum Podlaskie w Białymstoku.

Pierwszy zakład piwowarski został wybudowany w Dojlidach w roku 1768 przez hetmana Jana Klemensa Branickiego. Po jego śmierci w 1771 r. browar, wraz z całymi dobrami białostockimi, dziedziczy wdowa po zmarłym, Izabella Elżbieta z domu Poniatowska. Działalność browaru zamiera. Potwierdzone jest jednak istnienie w Dojlidach browaru parowego przed rokiem 1881. W 1891 roku majątek dojlidzki znalazł się w rękach hrabiowskiego rodu Rüdigerów. Z ich inicjatywy, na miejscu dawnego dworu Krusensternów, został zbudowany pałacyk w stylu neoklasycystycznym.


Białystok jest jednym z niewielu miast, w którym wchodząc do parku w śródmieściu, można wyjść poza granicę miasta nie wychodząc wcale z terenów zielonych. Park Zwierzyniecki jest ogólnodostępny. Pełni rolę "płuc miasta", jest miejscem odpoczynku i rekreacji, edukacji przyrodniczo-leśnej, ośrodkiem życia kulturalnego - odbywają się tu kulturalne i sportowe imprezy plenerowe (np.: Dni Dziecka, koncerty, festyny, kiermasze).




Puszcza Knyszyńska jest pozostałością po ogromnym, zwartym kompleksie puszczańskim na pograniczu Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W końcu XV wieku były to: Puszcza Grodzieńska, Knyszyńska i Błudowska. Ich zasiedlanie następowało bardzo powoli. Długo był to teren pogranicza, na którym ścierały się wpływy polskie, ruskie, litewskie, jaćwieskie i krzyżackie.

Unikatową atrakcja turystyczną jest Szlak Tatarski, wiodący m.in. przez oddalone o 7 km od Sokółki- BOHONIKI. Tu znajduje się XIX- wieczny meczet i muzułmański cmentarz- Mizar. Na bramie mizaru w Bohonikach widnieje napis: "Zabrania się rezerwować miejsce bez zgody gminy". Bo właśnie o tym niewielkim cmentarzu przypominają sobie pod koniec życia mieszkańcy różnych miast, wsi i miasteczek Polski. Oczywiście ci, którzy czują się Tatarami bądź też są wyznawcami islamu. Bohoniki bowiem to dawna osada tatarska ustanowiona w 1679 roku przez króla Jana III Sobieskiego w zamian za zaległy żołd rotmistrzowi chorągwi tatarskiej- Olejowskiemu- i żołnierzom tej chorągwi.



Celem ochronnym jest zachowanie fragmentu lasu odznaczającego się stosunkowo wysokim stopniem naturalności i znacznym zróżnicowaniem szaty roślinnej zawierającej w swym składzie charakterystyczne dla Wysoczyzny Białostockiej zbiorowiska leśne oraz szereg rzadkich, w tym kilka podlegających ochronie prawnej roślin.


Odwiedzając skansen będą Państwo mogli zobaczyć zabytkową drewnianą architekturę podlaskiej wsi, taką, jaką współcześnie można już tylko podziwiać w muzeach na wolnym powietrzu. W skansenie znajdują się zarówno obiekty zaliczane do tak zwanej małej architektury, a więc krzyże, kapliczki, studnie, jak i budynki mieszkalne i gospodarcze, a także dwór przeniesiony z miejscowości Bobra Wielka.


Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy to jednopiętrowy budynek z licznymi dekoracjami fasadowymi. Ten XVIII - wieczny pałacyk, za czasów Branickich mieścił w sobie dwadzieścia dwa pomieszczenia, z czego większość miała charakter reprezentacyjny. Piętro pałacyku zajmowały apartamenty gościnne, zaś dolną - apartamenty Branickich. Dzisiejszy wystrój i wyposażenie wnętrz pałacu nie jest oryginalny, ponieważ majątek Branickich został rozprzedany po śmierci Izabeli Branickiej. Obecna ekspozycja odzwierciedla jednak wystrój XVIII - wiecznych wnętrz, a jedynym oryginalnym elementem w pałacu są płyty kominkowe z Gryfem Branickich i Ciołkiem Poniatowskich. Na parterze zachowano pierwotny rozkład pomieszczeń.


Najważniejszym walorem przyrodniczym Narwiańskiego Parku Narodowego jest unikatowy system rzeki, która płynie na tym obszarze wieloma łączącymi i rozdzielającymi się korytami. Dolina Narwi jest również ważną ostoją ptaków wodno błotnych oraz miejscem ich odpoczynku podczas wędrówek.




Tereny leżące na zachód od Białegostoku zadziwiają niezwykłą przyrodą. Tutaj znajdują się rozlewiska Narwi, które najlepiej zwiedzać w kajaku. Tu znajduje się europejska wioska bociania i miasteczko-bajeczka - Tykocin. Mało znane, a jakże piękne. Spokój jest tu prawie gwarantowany. Położony jest nad Narwią, pomiędzy dwoma Parkami Narwiańskim i Biebrzańskim na skraju Puszczy Knyszyńskiej, w odległości 27 km na zachód od Białegostoku. Tykocin to miasteczko idealne dla tych, którzy chcą zaznać chwili spokoju i odpoczynku. Położone w urokliwej i magicznej dolinie Narwi, wraz z wieloma zabytkami od lat zaprasza wszystkich na spacer po swoich uliczkach, gdzie czas nabiera innego wymiaru. Lata rozwoju urbanizacji nie miały tutaj znacznego wpływu na zniszczenie dziedzictwa poprzednich epok, pozostawiając obraz dawnego polskiego miasteczka.

Sokółka to urokliwy teren położony w północnej części Niziny Podlaskiej. Od strony wschodniej graniczy z Białorusią, od zachodniej-otacza ją Puszcza Knyszyńska. Przez miasto przebiega międzynarodowa trasa drogowa i kolejowa Warszawa-Grodno i dalej w kierunku na Wilno, Rygę, Sankt Petersburg, Mińsk, Moskwę. Posiadająca 400-letnią tradycję Sokółka leży na styku kultur Wschodu i Zachodu. Usytuowanie na obszarze przygranicznym i historyczne losy sprawiły, że przez wieki krzyżowały się tutaj wpływy różnych narodowości: Polaków, Białorusinów, Żydów, Tatarów, Rosjan, Litwinów, Niemców. Sokółka i jej okolice to prawdziwa mozaika kulturowo-etniczna.


Powiadają, że Kruszyniany to wioska "trójniedzielna". W piątek modlili się tam wyznawcy islamu, w sobotę żydzi, w niedzielę zaś chrześcijanie. Niektórzy mieszkańcy żartowali sobie nawet, że jest tyle okazji do świętowania, że brakuje czasu na pracę.


Leżąca dziś w woj. podlaskim, historycznie należy jednak do Mazowsza. Łomża, jako stolica guberni i ważna przeprawa przez Narew, stała się odrębną twierdzą na linii obrony przed Prusami Wschodnimi. Forty były przygotowane do obrony okrężnej (w sytuacji odcięcia od zaopatrzenia). Posiadały własne kuchnie, piekarnie, ujęcie wody, piecowe ogrzewanie i spalinowy agregat prądotwórczy.


Wśród torfowisk i byłych bagien na wys. 145 m n.p.m. Na Wysoczyźnie Bielskiej, rozciągającej się w kierunku południowym od rzeki Narwi, na lekko falistych równinach rozłożył się Bielsk Podlaski, znany jako miasto cerkwi. Faktycznie - jest ich tu zatrzęsienie, w tym kilkanaście zabytkowych, a wszystkie mienią się kolorami tęczy.


Białowieski Park Narodowy to miejsce wymarzone dla miłośników przyrody. Unikalna możliwość obserwacji na tym obszarze naturalnych procesów przyrodniczych, niespotykana już nigdzie indziej bioróżnorodność, rzadkie gatunki fauny i flory, największe stado wolnościowe żubrów na świecie - stanowią atrakcję dla amatorów, jak również zaawansowanych przyrodników. Teren Parku odwiedzany jest przez tysiące turystów rocznie, zarówno z Polski jak i z najdalszych zakątków świata. Aby nie zagrozić wrażliwym walorom ostatniej z europejskich puszcz, istotnym zadaniem pracowników BPN jest właściwe udostępnianie obszaru Parku do celów turystyki oraz edukacji. Stworzona ku temu bogata infrastruktura turystyczna - wytyczone szlaki turystyczne, punkty widokowe, miejsca odpoczynku - pozwala na zapoznanie się z Białowieskim Parkiem Narodowym w sposób zarówno niebanalny, jak i również bezpieczny dla chronionych wartości przyrodniczych.


Biebrzański Park Narodowy chroni rozległe i prawie niezmienione dolinowe torfowiska z unikalną różnorodnością gatunków roślin, ptaków i innych zwierząt oraz naturalnych ekosystemów. Dolina Biebrzy jest bardzo ważnym miejscem gniazdowania, żerowania i odpoczynku dla ptactwa wodno-błotnego, toteż w roku 1995 została wpisana na listę siedlisk konwencji RAMSAR-owskiej tj. obszarów mokradłowych o międzynarodowym znaczeniu, zwłaszcza jako środowiska życia ptactwa wodno-błotnego. Bagna Biebrzańskie leżą w północno-wschodniej Polsce, która jest uważana za najzimniejszy (poza górami) region kraju.