Sąsiaduje z Beskidem Makowskim, Kotliną Rabczańską, Beskidem Orawsko-Podhalańskim, Działami Orawskimi, Beskidem Orawsko-Podhalańskim, Beskidem Orawsko-Żywieckim i Beskidami Orawskimi na Słowacji. Najwyższym szczytem jest Babia Góra (1725 m). Pasmo Babiogórskie ma długość około 23 km i szerokość około 8 km. 3 jego powierzchni znajduje się na terenie Polski, 1 na Słowacji. W stromych stokach północnych występują osuwiska, a w niektórych niszach osuwiskowych w plejstocenie istniały pola firnowe. Przyroda dobrze zachowana i niewiele tylko przekształcona w wyniku działalności człowieka. Pod względem atrakcyjności Pasmo Babiogórskie porównywać można z Tatrami i Sudetami. Po stronie polskiej utworzono Babiogórski Park Narodowy. Występuje charakterystyczny piętrowy układ roślinności. Występują 4 piętra; od regla dolnego, przez regiel górny i piętro kosodrzewiny po piętro alpejskie (na Diablaku)

Pasmo Orawsko-Podhalańskie (także Pasmo Podhalańskie, Pasmo Żeleźnicy) (513.514)- pasmo górskie w Beskidach Zachodnich położone pomiędzy zachodnią częścią Kotliny Rabczańskiej na północy a Kotliną Orawsko- nowotarską na południu. Odgałęzia się od szczytu Policy Na wschód i ciągnie się do Przełęczy Sieniawskiej. Nazwa pochodzi od szczytu Żeleźnicy, ze względu na wyodrębniający się kształt tego szczytu w pasmie- jakkolwiek najwyższym wzniesieniem pasma jest Czyrniec. Pasmo charakteryzuje się falistym, wyrównanym i dość monotonnym przebiegiem grzbietu, w którym wyróżnia się tylko stożkowata Żeleźnica. Łagodnymi podłużnymi działami i tu i ówdzie bardziej wyodrębniającymi się pagórkami opada w kierunku Pasma Podhalańskiego, a na południe w Kotlinę Orawską.