Kościerzyna
Kościerzyna może pochwalić się dość nietypowym herbem - czarnym niedźwiedziem kroczącym pod dębowym konarem. Szukając wytłumaczenia tej symboliki można natrafić na ciekawą opowiastkę.
Postać zwierzęcia ma jakoby wywodzić się z lokalnej legendy, według której dawno temu złowrogi niedźwiedź był postrachem okolicy i raz po raz atakował tutejszych mieszkańców. Dopiero jeden z bohaterskich młodzieńców pokonał bestię stawając z nią w szranki.
Kościerzyna - Muzeum Kolejnictwa
Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie posiada najliczniejszą i wciąż rozrastającą się ekspozycję pojazdów szynowych w Północnej Polsce. Ponadto, atrakcję stanowi też zabytkowa hala parowozowni wraz z pomieszczeniami warsztatowymi. Od 2013 roku, realizowany projekt "Pomorskiej Kolei Skarbnica - Rewitalizacja Zabytkowych Obiektów Zespołu Parowozowni w Kościerzynie". Projekt ten, współfinansowany z Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Pomorskiego, przebiega wieloetapowo. Rewitalizacji poddano halę parowozowni i budynek biurowy, pochodzące z lat trzydziestych XX w. W dalszej kolejności, dawne pomieszczenia warsztatowe zostaną przystosowane dla potrzeb nowej wystawy stałej, wyposażonej w multimedialne środki przekazu. Zwiedzający będą mogli również obejrzeć ruchome makiety, przedstawiające stację kolejową Kościerzyna, oraz kolej magnetyczną. Z myślą o osobach niewidomych, na terenie Muzeum znalazły się wykonane z brązu i opisane alfabetem Braille’a, makiety dwóch parowozów i Zespołu Parowozowni.
Kościerzyna - Muzeum Ziemi Kościerskiej
Muzeum Ziemi Kościerskiej im dra Jerzego Knyby w Kościerzynie posiada stałą ekspozycję muzealną poświęconą głównie tematyce historii miasta i ziemi kościerskiej. Przybliża ona także postaci zasłużonych kaszubskich działaczy, pisarzy, malarzy oraz ich twórczość.
Całość ekspozycji została podzielona na 3 działy:
1) Dział Historii i Kultury Ziemi Kościerskiej, gdzie umieszczono eksponaty i tablice obrazujące dzieje Kościerzyny i Ziemi Kościerskiej oraz kulturę zamieszkującej jej ludności. Ciekawym elementem ekspozycji są zgromadzone i zaprezentowane znaleziska archeologiczne pochodzące z obszaru powiatu kościerskiego;
2) Dział Etnograficzny zawierający różnego rodzaju wytwory rękodzieła ludności kaszubskiej (meble, hafty, plecionkarstwo, rzeźby, naczynia) obrazujące życie codzienne Kaszubów w poprzednich stuleciach;
3) Dział Przyrodniczy, gdzie swoje miejsce znalazły eksponaty obrazujące faunę Ziemi Kościerskiej (obecnie dział ten znajduje się w depozycie w Leśnej Izbie Edukacyjnej w Nadleśnictwie Kościerzyna, ul. M. Skłodowskiej-Curie 6).
Kościerzyna - Muzeum Akordeonu
Muzeum Akordeonu, oddział Muzeum Ziemi Kościerskiej im. dra Jerzego Knyby w Kościerzynie, nieprzypadkowo powstało w sercu Kaszub. Muzyka akordeonowa ma tu długą tradycję a sam instrument doczekał się żargonowych określeń tj: świnia, kwecz, czy kaloryfer. Instrument ten na stałe zagościł w szeregach kaszubskich kapeli. O popularności akordeonu w naszym regionie świadczą także odbywające się od 2006 r., podczas Dnia Jedności Kaszubów, próby pobicia rekordu w jednoczesnej grze na tym instrumencie.
Pierwsze rozmowy na temat jego utworzenia miały miejsce w kwietniu 2009 roku pomiędzy władzami miasta Kościerzyny i dyrekcją Muzeum Ziemi Kościerskiej oraz Pawłem Nowakiem - akordeonistą i kolekcjonerem zamieszkałym w Sulęczynie. Na początku 2010 roku Muzeum Ziemi Kościerskiej pozyskało dofinansowanie od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na zakup wyposażenia do nowego oddziału. Otwarcie Muzeum Akordeonu miało miejsce 16 listopada 2010 roku.
Będomin - Muzeum Hymnu Narodowego
Reprezentowane są przez bogatą kolekcję muzykaliów patriotycznych, wśród nich dziewiętnastowieczne pozytywki grające polski hymn narodowy, "Mazurka Dąbrowskiego" oraz najstarsze nagrania płytowe tej pieśni z początku XX wieku. W zbiorach tych znajduje się także jedna z największych w Polsce kolekcja archiwalnych, patriotycznych kart pocztowych z motywem Orła Białego.
Wdzydzki Park Krajobrazowy
Rozległe jeziora, dziewicze lasy, tradycyjna zabudowa - wszystko to razem stanowi o wyjątkowości tego miejsca. Według kaszubskich wierzeń tutejszy krajobraz miały uformować stolemy, legendarne olbrzymy, które bez większego wysiłku kruszyły skały i wykopywały doły, w których powstawały jeziora.
Serce parku krajobrazowego stanowi Krzyż (Zespół) Jezior Wdzydzkich, na który składają się cztery połączone ze sobą akweny: Radolne, Gołuń, Jelenie i Wdzydze. Ostatnie z nich nazywane jest "Kaszubskim Morzem". Razem tworzą one krzyż o rozpiętości 9 na 11 km, powierzchni 1456 ha i maksymalnej głębokości 72 metrów.
Na jeziorach znajduje się w sumie 10 chronionych wysp, które są ostoją rzadkich i chronionych gatunków ptaków, takich jak: szlachar, nurogęś, brodziec piskliwy czy kormoran. Wody Jezior Wdzydzkich zamieszkiwane są m.in. przez troć jeziorową (zwaną wdzydzką) oraz raka szlachetnego.
Jeziora Wdzydzkie zyskały popularność także wśród fanów sportów wodnych - po jeziorach pływają kajaki, łódki czy jachty.
Kaszubski Park Krajobrazowy
Kaszubski Park Krajobrazowy to obszar chroniony w centralnej części Pojezierza Kaszubskiego, który obejmuje zespół Jezior Raduńskich, Wzgórz Szymbarskich oraz kompleks Lasów Mirachowskich.
Bogactwem naturalnym są tu liczne jeziora polodowcowe, które połączone rzekami tworzą jeden z piękniejszych w Polsce szlaków wodnych. Jednym z nich jest tzw. "Kółko Raduńskie" - szlak łączący 14 jezior, dostarczający niezapomnianych wrażeń. Kompleksy leśne kryjące w sobie bogactwo natury i liczne rezerwaty przyrody unikatową roślinnością zapraszają wyznaczonymi szlakami turystyki pieszej, rowerowej i konnej.
Niezaprzeczalnym walorem Kaszubskiego Parku Krajobrazowego jest rzeźba terenu, jej głównym elementem są wysoczyzny morenowe, pasma moren czołowych i rozcinające je rynny polodowcowe. Z punktu widzenia deniwelacji terenu występuje tu krajobraz podgórski. Liczne wzniesienia i doliny gęsto poprzetykane rynnowymi jeziorami sprawiają, iż naturalny krajobraz jest wyjątkowy na skalę Pomorza. Charakterystyczne jeziora o wydłużonym kształcie, spośród których można wyróżnić dwie grupy: Jeziora Potęgowskie (10 akwenów) oraz Jeziora Raduńskie (14 zbiorników).