Willa Decjusza oraz zabudowa willowa Woli Justowskiej : Renesansowa willa podmiejska została wzniesiona w 1534 r. dla wybitnego humanisty i sekretarza królewskiego Justa Ludwika Decjusza. Jej twórca wzorował się na willach budowanych w tym czasie na obrzeżach włoskich miast dla bogatych patrycjuszy. Największą ozdobą architektoniczną budynku jest loggia. Projektując ją, artysta nawiązał do krużganków zamku wawelskiego. Obok urządzono renesansowy ogród, w późniejszych wiekach przekomponowany na romantyczny. W XVI w. wokół Krakowa wzniesiono kilkanaście takich willi. Do naszych czasów dotrwała w niemal niezmienionej postaci tylko ta jedna, w Woli Justowskiej (ul. 28 Lipca 17 A). Przebudowano ją ok. 1630 r. dla Stanisława Lubomirskiego, a w połowie XIX w. elewacjom i stiukowym dekoracjom wnętrz nadano neorenesansową formę. Obecnie, w historycznym kompleksie rezydencji działalność swą prowadzi powstałe w 1995 roku Stowarzyszenie Willa Decjusza. U podstaw wszelkich programów Stowarzyszenia leży nawiązująca do renesansowego wzorca idea spotkań przedstawicieli różnych dziedzin nauki i kultury, Narodowości i obszarów zainteresowań, idea wymiany myśli, promująca pluralizm oraz tolerancję w życiu publicznym. W budynku mieści się również ekskluzywna restauracja.

oryginalna budowla w kształcie półrotundy, baszty zaprojektowana przez Adolfa Szyszko-Bohusza w latach 1928-1929. Znajduje się na szczycie wapiennego wzgórza w Lasku Wolskim, na terenie dzielnicy Krakowa zwanej Przegorzały. W 1916 Szyszko-Bohusz kupił od Kamedułów działkę, którą stanowiło ok. 9 ha zalesionego wzgórza. Wybudował willę zwaną Basztą, lub "Odyńcem"W 1939 zajęli ją Niemcy, wprowadził się tutaj szef dystryktu krakowskiego dr Otto von Wächter. Obok willi w latach 1942-1943 zbudowano okazały gmach zwany obecnie Zameczkiem lub Belwederem, a przez Niemców nazywany Schloss Wartenberg. Budynek, którego budowy nie ukończono, miał być przeznaczony na luksusowe sanatorium dla lotników Luftwaffe, pod koniec wojny mieścił się tutaj szpital. Niemcy nie zdążyli zrealizować planów budowy kolejki linowej do Zameczku. Pod koniec 1945 rodzina Bohuszów podjęła starania o odzyskanie nieruchomości, bez rezultatu. W 1952 cały kompleks zajął Instytut Badawczy Leśnictwa podlegający Ministerstwu Leśnictwa. W 1973 podjęto decyzję o umieszczeniu tutaj Instytutu Badań Polonijnych UJ, formalnie Instytut powołano do życia w 1976 rozpoczynając równocześnie na zapleczu obu budowli budowę kolejnego gmachu Kolegium Polonijnego im. Kazimierza Pułaskiego zaprojektowanego przez architektów: Tomasza Mańkowskiego i Dariusza Kozłowskiego. Inwestycję ukończono ostatecznie w 1991. Obecnie w budynku mieści się Instytut Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Poniżej tych budowli, na stromym wschodnim zboczu znajduje się rezerwat przyrody Skałki Przegorzalskie. W zamku zaś znajduje się restauracja- i nigdzie nie wypijecie kawy z takim widokiem na Wisłę!!!

Nowoczesny miejski Wodociąg Pompowy imienia Franciszka Józefa I, zaprojektowany przez R. Ingardena, został otwarty na Bielanach w 1901 r. Budowa trwała 2 lata. Była to najdroższa inwestycja Krakowa ze wszystkich ówczesnych przedsięwzięć inżynieryjnych. W 1918 r. sieć wodociągowa miała ok. 140 km długości.