W okolicy

Przyroda SPN odznacza się unikatowymi walorami i jest jednocześnie charakterystyczna dla środkowego wybrzeża Bałtyku. Te swoiste cechy przyrody Parku doceniane są nie tylko w kraju, lecz także za granicą. Największym bogactwem obiektów, zjawisk i procesów przyrodniczych odznaczają się Mierzeja Łebska oraz przymorskie jeziora. Do najbardziej unikatowych wartości środowiska Parku należy zaliczyć bogactwo odmiennych ekosystemów i ich niezwykle dynamiczne relacje przestrzenne. Dla przykładu zmiany położenia linii brzegowej Morza Bałtyckiego w makroskali dokonywały się przez tysiąclecia, ale nieomal każdego dnia na plaży można śledzić ten proces w miniskali, obserwując formowanie się lagun i ich wypełnianie piaskiem, wyrzucanym przez fale morskie na brzeg.

W tym Parku Narodowym, prócz malowniczych terenów, strzeże się również indywidualne gatunki flory i fauny. W obszarach leśnych dominuje sosna, ale zastaniemy także dęby, buki, modrzewie i świerki. Wśród innych roślin występują w tej okolicy: storczyk plamisty, piaskownica, honekia piaskowa, rosiczka lub rukwiel nadmorska. Park to też miejsce lęgowe wielu gatunków ptaków: przeróżne gatunki kaczek, łabędzie krzykliwe, bataliony, bociany czarne, bądź żurawie. Można również spotkać puchacza, borsuka, jenota czy też łosia, to również siedlisko żmij.

W okolicy

Wydmy występujące na Mierzei Łebskiej i na terenie Słowińskiego Parku Narodowego nieustannie się przemieszczają. Wydmy w Słowińskim Parku Narodowym to największy obszar wędrującego piasku w Europie Środkowej i jeden z najbardziej rozległych na całym kontynencie. Nadmorskie wydmy powstały z piasków naniesionych przez fale morskie. W Polsce wydmy występują na bardzo wielu obszarach, mają jednak w większości charakter wydm utrwalonych. Wydmy wędrujące spotyka się jedynie w rejonie nadmorskim.

W okolicy

Latarnia Czołpino jest najbardziej oddaloną od skupisk ludzkich tego rodzaju budowlą. Wybudowano ją w odległości około tysiąca metrów od brzegu, pomiędzy miejscowościami Łeba i Rowy, na terenie Słowińskiego Parku Narodowego. Latarnia, wybudowana na wysokim wzgórzu, wznosi się na wysokość 25 metrów.

Aby dojść do latarni trzeba przebyć pieszo 1,5 km odcinek szlaku wytyczonego wśród dziko rosnącego lasu. Będąc na tarasie latarni, można podziwiać piękne widoki rozciągające się na ruchome wydmy oddzielające jezioro Łebsko od morza.

W okolicy

Zobaczymy tu ekspozycję prezentującą przyrodę najważniejszych ekosystemów Słowińskiego Parku Narodowego: morza, plaży, wydm, lasów i jezior. Fotogramy, gabloty z preparowanymi zwierzętami występującymi w parku pozwalają na zapoznanie się bliżej z przyrodą, którą normalnie trudno nam będzie doświadczyć na żywo. W Muzeum znajdują się również eksponaty archeologiczne, m.in. narzędzia i naczynia, jakimi posługiwała się ludność zamieszkująca Pomorze w odległych epokach archeologicznych.

W okolicy

Skansen Słowińców w Klukach jest swego rodzaju uroczyskiem. Wieś, wbita miedzy przyjeziorne lasy i pola, nie ma żadnych oznak turystycznych. No, może poza rozległym parkingiem i małą budka z hamburgerami. A przecież w sezonie, niemal codziennie przyjeżdżają tu tłumy wczasowiczów, czy to w ramach rodzinnej wycieczki, czy wycieczki fakultatywnej, wykupionej w łebskim biurze podroży.

Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach powstało z myślą ratowania kultury materialnej dawnej ludności kaszubskiej, zwanej Słowińcami. Położenie Muzeum w środku funkcjonującej małej, wiejskiej społeczności, w centrum Parku Narodowego dodaje mu autentyczności i podkreśla symbiozę z otaczającą go przyrodą.

Stare chałupy i zagrody tętnią życiem w trakcie licznych imprez folklorystycznych odtwarzających dawną kulturę, czas minionej epoki. Tysiące turystów i mieszkańców regionu przybywa d więcej na Czarne Wesele, główną imprezę otwierającą sezon.

W okolicy

Nieopodal wsi Smołdzino wznosi się na prawie 115 m n.p.m porośnięte lasem wzgórze Rowokół. Jest to morena czołowa pozostałość działań lodowca. Na szczycie wzgórza udostępniona jest wieża widokowa z pięknym widokiem na jezioro Gardno, Łebsko, ruchome wydmy w Słowińskim Parku Narodowym czy Morze Bałtyckie, wsie Smołdzino, Gardna Wielka, Rowy.

Przez dawnych mieszkańców tych ziem zwanych Słowińcami uznawany był za świętą górę, najpierw w mitologii pogańskiej, później w średniowieczu jako miejsce kultu maryjnego. Z górą związane są także liczne mity i legendy. O zatopionych dzwonach ze zniszczonej kaplicy na szczycie, o gorejących pieniądzach i skarbach legendarnych piratów Braci Witalijskich, którzy podobno mieli swoją siedzibę na Rowokole.

W okolicy

Leśny rezerwat położony w okolicy jeziora Łebsko, o powierzchni 281 ha (utworzony w roku 1982).

Ochronie rezerwatu podlegają głównie brzeziny bagienne i zbiorowiska wrzosowisk atlantyckich. Znajdują się tu również stanowiska licznych gatunków roślin podlegających ochronie (m. in. wrzosiec bagienny, woskownica europejska, rosiczka okrągłolistna, przygiełka biała, turzyca bagienna, modrzewnica, bażyna czarna i bagno zwyczajne).

Najbliższe miejscowości to Izbica i Ciemino. Planowane jest znaczne powiększenie rezerwatu o atlantyckie wrzosowiska od pn i pd., a także o kompleks wrzosowisk na zachód aż po granicę Słowińskiego Parku Narodowego. Od 2004 r. rezerwat wraz z otoczeniem jest zgłoszony do sieci Natura 2000.

W okolicy

Jezioro Gardno zajmuje obszar blisko 2500 ha i jest to jezioro o średniej głębokości wynoszącej zaledwie 1,3 m (maksymalna głębokość wynosi 2,6 m).

W części centralnej jeziora leży Wyspa Kamienna o powierzchni 0,6 ha - obszar wyspy stanowi rezerwat przyrody (Ochronie rezerwatu podlegają miejsca lęgowe kormorana czarnego i mewy srebrzystej).

Bezpośrednio nad jeziorem leżą nadmorskie Rowy, około 4 km od jeziora znajduje się też Dębina a w przybliżeniu 7 km Poddąbie. Nad Jeziorem Gardno leżą jeszcze miejscowości: Gardna Wielka, Gardna Mała i Retowo.

W okolicy

Łeba to nadmorskie miasto położone nad rzeką o tej samej nazwie. Pierwsze zasiedlenia w tej okolicy miały prawdopodobnie miejsce jeszcze w neolicie - archeolodzy znaleźli pojedyncze narzędzia z tego okresu. Łeba powstała na skutek rozdzielenia się jeziora Sarbsko i Łebsko - wówczas powstał ląd zdatny do osiedleń (wcześniej teren ten był prawdopodobnie bagniskiem).

Osada na mierzei mogła powstać w VIII wieku.

Ruch turystyczny w Łebie, jak i innych nadmorskich miejscowościach, rozpoczął się wraz z rozwojem komunikacji: kolei, dróg, samochodów. Łeba pod koniec XIX stulecia uzyskała połączenie drogowe i kolejowe z Lęborkiem. Aby zwiększyć prestiż nadmorskiej Łeby i przyciągnąć większą ilość letników baron Herbert von Massow postanowił wznieść Dom Kuracyjny. Dziś działa tu Hotel Neptun, a sam obiekt jest wizytówką miasta, a z racji położenia, często gości na pocztówkach i zdjęciach prywatnych.

Kamień węgielny pod budowę został wmurowany w 1906 roku. 23 września 1907 roku poświęcono i otwarto Dom Kuracyjny, którego wzniesienie kosztowało wówczas 150 tysięcy Marek. Budynek został wzniesiony tuż przy plaży, na wydmie. Zimą 1911 roku Łebę nawiedził duży sztorm, który podmył cześć wydmy, na której wzniesiony był Dom Kuracyjny i obiekt został zamknięty. Dwa lata później znów szalał sztorm, po którym obiekt został sprzedany. Nowy nabywca Max Nitschke zapłacił stosunkowo niewielką cenę, w porównaniu z budową, i przystąpił do prac zabezpieczających obiekt przed zawaleniem. Wykonano betonową ścianę oporową u podnóża wydmy, drewnianą palisadę. Dodatkowo powtórne usypano wydmę przed Domem Kuracyjnym. Ponownego otwarcia Domu Kuracyjnego dokonano w sezonie 1913. W roku 1914 znów trzeba było ratować obiekt przed zawaleniem. Ponownie dokonano umocnień i budynek stoi po dziś dzień. Po II Wojnie Światowej właścicielem obiektu zostało miasto Łeba. Po 45-latach eksploatacji zniszczony obiekt został sprzedany prywatnym właścicielom, którzy powoli doprowadzili go do dawnej świetności.

GPS:

Link: dipp.info.pl

Tematycznie: Dwory i pałace >>>

O regionie >>

Główczyce - wieś gminna położona w północno - zachodniej części powiatu, wzmiankowana w dokumentach już w XIII wieku. Od II połowy XV wieku, aż do końca 1945 roku dobra główczyckie znajdowały się w rękach zamożnego rodu von Puttkamer.

Ostatnim dziedzicem był Gerhard von Puttkamer. W Główczycach podobnie jak w Cecenowie najdłużej przetrwała mowa kaszubska. Ostatnie nabożeństwo w miejscowym języku odbyło się tu w 1886 roku. W latach międzywojennych Główczyce pod zarządami von Puttkamerów należały do jednej z najlepiej prosperujących wsi w powiecie. Znajdowały się tutaj trzy banki, liczne zakłady produkcyjne, usługowe i rzemieślnicze. Wieś była także ważnym ośrodkiem oświatowym i kulturotwórczym z licznymi towarzystwami sportowymi, śpiewaczymi i twórczymi. Do najcenniejszych obiektów zabytkowych w Główczycach należy pałac - będący świadectwem minionej epoki. Zbudowany został w połowie XIX wieku w stylu neogotyckim, w latach 1910 - 1911 rozbudowany o południowe skrzydło. W rzucie przyziemia pałac posiada kształt litery T. Budynek został wymurowany z cegły, pokryty dachem dwuspadowym. Jest budynkiem jednopiętrowym, podpiwniczonym. W pałacu do lat 90-tych XX wieku zachowała się oryginalna XIX-wieczna stolarka drzwiowa i pełne wyposażenie gabinetu z herbami Puttkamerów. W 1995 roku wybuchł pożar, który poważnie uszkodził zabytkowy obiekt.

GPS:

Link: dipp.info.pl

Link: zamki.rotmanka.com

Tematycznie: Dwory i pałace >>>

Barokowy pałac w Żelazie zbudowany został w II połowie XVIII wieku, z inicjatywy rodu von Bandemerów. W XIX wieku założenie zostało rozbudowane przez dodanie nowego skrzydła. Od czasów nadania przez księcia Bogusława X, aż do końca II wojny światowej wieś pozostawała w rękach rodu von Bandemerów. Jedną z bardziej znanych mieszkanek pałacu w Żelazie była Cordula von Bandemer, która pozostawiła po sobie wiele cennych obrazów. Ostatnimi właścicielami dóbr w Żelazie byli Alferd i jego syn Rudolf von Bandemerowie. Obecnie zrujnowany pałac prawdopodobnie jest własnością Skarbu Państwa i czeka na bogatego inwestora.

GPS:

Link: dipp.info.pl

Tematycznie: Dwory i pałace >>>

W Komninie znajduje się murowany pałac z przełomu XIX i XX wieku wraz z pozostałościami po parku. Po II wojnie światowej pałac został przebudowany. Był on użytkowany jako ośrodek kolonijny Miejskiego Przedsiębiorstwa Remontowo Budowlanego ze Słupska. Później mieścił się tam ośrodek kolonijny firmy Naftobudowa z Krakowa.

GPS:

Link: dipp.info.pl

Link: polskiezabytki.pl

Tematycznie: Dwory i pałace >>>

Dwór zbudowany na pocz. XIX w. na miejscu drewnianego. Rozbudowany w latach 1864-1889 o piętrowe skrzydło dla Eveliny von Zitzewitz. - Na pocz. XIII w. wieś należała: park z pięknym okazem tulipanowca o obwodzie 3,40 m.

GPS:

Link: dipp.info.pl

Tematycznie: Dwory i pałace >>>

Wieś wzmiankowana jest w XII w. jako darowizna dla klasztoru norbertanek w Słupsku. Od początku XVI w. była lennem najpierw rodziny von Stojentin, później (do 1945 r.) von Bonin. Ostatni właściciele zbudowali w 1870 r. klasycystyczny pałac na planie wydłużonego prostokąta z głównym wejściem od strony południowej. Na parterze znajdowały się pomieszczenia reprezentacyjne, mieszkalne i gospodarcze, na piętrze - mieszkalne. Wejście główne osłania czterokolumnowy portyk przykryty balkonem. Od północy z pałacem sąsiaduje park krajobrazowy. Obecnie (2017) zabudowania gospodarcze są własnością prywatną i są niedostępne. Pałac pełni funkcje mieszkalne (parter), znaczna część jest zdewastowana i nieużywana.

GPS:

Link: leba.info.pl

Przewodnik PLUS >>>

Tematycznie: Uzdrowiska >>>

Łeba to nadmorskie miasto położone nad rzeką o tej samej nazwie. Pierwsze zasiedlenia w tej okolicy miały prawdopodobnie miejsce jeszcze w neolicie - archeolodzy znaleźli pojedyncze narzędzia z tego okresu. Łeba powstała na skutek rozdzielenia się jeziora Sarbsko i Łebsko - wówczas powstał ląd zdatny do osiedleń (wcześniej teren ten był prawdopodobnie bagniskiem). Osada na mierzei mogła powstać w VIII wieku.

GPS:

Link: pomorskie.travel

Tematycznie: miasta i miasteczka >>>

Przewodnik PLUS >>>

Gdańsk, Sopot i Gdynia - trzy miasta, które różni wszystko - historia, położenie, wielkość. Jednak to tylko pozorne różnice. Prawda jest taka, że Gdańsk, Sopot i Gdynia to trzy miasta, które łączy wszystko.

Trójmiasto tworzą historyczny Gdańsk, uzdrowiskowy Sopot oraz nowoczesna Gdynia. Każdy znajdzie tu coś dla siebie. Zwiedzanie warto zacząć od spaceru brzegiem morza. Plaże w Gdańsku, molo w Sopocie, Gdynia Orłowo i klif z zapierającym dech w piersiach widokiem na Zatokę Gdańską to wspaniały wstęp do trójmiejskiej przygody.

GPS:

Tematycznie: Miasta i miasteczka >>>

Przewodnik PLUS >>>

Miasto z ponad 1000 letnią tradycją, morska stolica Polski i jeden z największych portów nad Bałtykiem. To wyjątkowa metropolia, która od zawsze przepełniona jest duchem wolności i odwagi. Miasto, którego centrum (uwaga!) nie leży nad morzem, a nad Motławą, która wpada do Zatoki Gdańskiej. Tu też znajduje się słynny Żuraw i największy piec kaflowy w Europie (dwór Artusa). No i Neptun, strzegący tego, jednak nadmorskiego, miasta. Gdańsk stawia na zabytki. Znajdziemy tu historyczną Drogę Królewską z ulicą Długą i Długim Targiem. To tę drogę pokonywali monarchowie, którzy odwiedzali nadmorskie miasto. Centrum Gdańska to także słynna Fontanna Neptuna albo Dwór Artusa, czyli miejsce spotkań zamożniejszego mieszczaństwa. To zaledwie namiastka, bo w Gdańsku warto zobaczyć również Długie Pobrzeże i Żurawia, Muzeum II Wojny Światowej i Europejskie Centrum Solidarności. W malowniczej dzielnicy Oliwa znajduje się gdańskie ZOO i przepiękny Park Oliwski.

GPS:

Przewodnik PLUS >>

Region: Kaszuby >>>

Kościerzyna może pochwalić się dość nietypowym herbem - czarnym niedźwiedziem kroczącym pod dębowym konarem. Szukając wytłumaczenia tej symboliki można natrafić na ciekawą opowiastkę. Postać zwierzęcia ma jakoby wywodzić się z lokalnej legendy, według której dawno temu złowrogi niedźwiedź był postrachem okolicy i raz po raz atakował tutejszych mieszkańców. Dopiero jeden z bohaterskich młodzieńców pokonał bestię stawając z nią w szranki.

GPS:

Link: lebork.pl

Przewodnik PLUS >>

Tematycznie: miasta i miasteczka >>>

Region: Kaszuby >>>

Pomimo burzliwych dziejów i wielu zdarzeń, podczas których ucierpiała substancja architektoniczna miasta, w Lęborku zachowało się kilka cennych i ciekawych zabytków. Należą do nich: kościół św. Jakuba z przełomu XIV i XV wieku, pozostałości miejskich murów obronnych z XIV wieku, Baszta Bluszczowa z XIV wieku, zamek krzyżacki z II połowy XIV wieku, młyn z przełomu XIV i XV wieku i tzw. Dom Młynarza z XIX w., spichlerz solny z XVI w., ratusz miejski z 1900 roku, budynek poczty z 1905 roku, kościół NMP Królowej Korony Polski z II połowy XIX w., zespół kamieniczek mieszczańskich z przełomu XIX i XX wieku oraz wieża ciśnień z 1912 roku.

GPS:

Link: slupsk.pl

Przewodnik PLUS >>

Tematycznie: miasta i miasteczka >>>

O regionie >>

Słupsk jest miastem, które potrafi pozytywnie zaskoczyć odwiedzających je turystów. Może pochwalić się dużą liczbą zabytków i atrakcji. Wśród nich są gotyckie kościoły i bramy, jeden z najstarszych młynów w Polsce, Zamek Książąt Pomorskich, urokliwy deptak na ulicy Nowobramskiej.

W okolicy

Mapa regionu jest wesołą twórczością własną. Dokładniej rzecz ujmując - zrzutem ekranu z map Gugla. Zrzut dotyczy wybranego regionu.

Legenda zaś jest następująca.

Pozostałe ikonki sugerują, że jest tam "coś". Coś co jest: a) fajne b) ładne c) warte zobaczenia d) lokalną atrakcją e) inne. To coś może być: wiatrakiem, zamkiem, muzeum, latarnią morską, czy czymś zupełnie innym. Prawdopodobnie nie będzie to atrakcja komercyjna. No chyba, że będzie.

Mapa jest poglądowa - bo nie ma większej przyjemności, niż odrywanie po swojemu. Ale nie ma większego bezsensu, niż wyważanie otwartych drzwi. Zrobiłam tą mapkę dla siebie. Ale ponieważ czasami bywam miła, to się dzielę.