Zamość jest doskonałym przykładem miasta, które zachowało pierwotny układ urbanistyczny "idealnego miasta renesansowego", z fortyfikacjami i zabudową, w której cechy architektury włoskiej przenikają się z lokalną tradycją artystyczną.

Prywatne miasto kanclerza i hetmana Jana Zamoyskiego, zostało założone w 1580 roku według najlepszych włoskich wzorów "miasta idealnego". Niewielkie korekty wzorca wynikały jedynie z ukształtowania terenu. Rozplanowanie miasta wraz z fortyfikacjami oraz najważniejsze budowle zaprojektował Bernard Morio, architekt z Padwy. Jemu również zawdzięcza Zamość powielany model piętrowej kamienicy rynkowej z podcieniami, zwieńczonej attyką.

Stare miasto w Zamościu zostało wpisane na listę UNESCO.


Zespół składa się z pałacu, dwóch pawilonów, dwóch oficyn, dwóch stajni, arsenału oraz tylnej oficyny połączonej galeriami z pałacem. Pałac otoczony jest od wschodu zadrzewionym zieleńcem, graniczy z ul. Akademicką. Od zachodu otacza go dawna fosa, obecnie gęsto porośnięta zielenią. Po stronie północnej oddzielony jest aleją od parku miejskiego. Zespół ma zwartą, osiową kompozycje. Budynki są ze sobą połączone. Pałac, pawilony oraz oficyny tworzą układ w kształcie podkowy wypełnionej zielenią, symetrycznie do głównej osi opowiadającej podłużnej osi miasta na kierunku wschód-zachód. Po zachodniej stronie pałacu znajdują się dwie galerie łączące go z tylną oficyną na planie czworoboku. Od strony południowej, w miejscu dawnego renesansowego ogrodu wypełniającego przestrzeń między pałacem a arsenałem, znajdują się obecnie ogródki działkowe. W całym zespole wyraźnie dominuje pałac.





Charakterystycznym elementem są liczne wzgórza kredowe typu wyspowego, poprzedzielane rozległymi i często podmokłymi dolinami. Podłoże tworzą skały kredowe, przykryte trzeciorzędowymi piaskowcami. Pokłady kredy w okolicach Chełma należą do największych złóż tego surowca na terenie Polski.





Zlokalizowano tutaj zespół osad i cmentarzysk Gotów z okresu rzymskiego (koniec II w. – koniec IV w. po Chr.), a badania w tej miejscowości dały podstawę dla wyróżnienia „grupy masłomęckiej”. Odkrycia dokonano w 1977 roku. Osada (stan. 8-9) uważana jest za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej, i mogła pełnić funkcję „stolicy” grupy masłomęckiej. (...) Odkryto 536 grobów: w tym cząstkowe, inhumowane, ciałopalne i zwierzęce. Stwierdzono wielokrotne otwieranie mogił w celach rytualnych. Zmarli chowani byli w komorach grobowych, w trumnach kłodowych i skrzyniowych, w rytualnych łodziach oraz bez pojemników. W grobach standardowo znajdowały się naczynia, ozdoby i części stroju oraz grzebienie.




Muzeum i Miejsce Pamięci w Bełżcu powstało w roku 2004 jako oddział Państwowego Muzeum na Majdanku w Lublinie. Do jego głównych zadań należy dokumentowanie i upamiętnienie ofiar nazistowskiego obozu zagłady w Bełżcu. Muzeum prowadzi działalność w zakresie edukacji historycznej i świadczenie usług przewodnickich.




Muzeum i Miejsce Pamięci w Bełżcu powstało w roku 2004 jako oddział Państwowego Muzeum na Majdanku w Lublinie. Do jego głównych zadań należy dokumentowanie i upamiętnienie ofiar nazistowskiego obozu zagłady w Bełżcu. Muzeum prowadzi działalność w zakresie edukacji historycznej i świadczenie usług przewodnickich.


Fantastyczny zestaw drewnianych cerkwi. Od tych pod patronatem UNESCO (Chotyniec i Radruż), po opuszczone i zaniedbane (Łukawiec). Te pod opieką lokalnych społeczności (Wielkie Oczy czy Łówcza) i te, które nadal są czynnymi świątyniami (Leszno-Poździacz)


Roztocze jako całość- a Roztocze Południowe w szczególności jest krainą zupełnie wyjątkową. Na czym polega ta wyjątkowość opisał zwięźle Włodzimierz Wójcikowski- współautor pierwszego "klasycznego" przewodnika roztoczańskiego. Od siebie (przyp. Paweł Rydzewski- autor przewodnika po Roztoczu Południowym) dodam, że dla turystów roztoczańskich Roztocze Południowe oferuje coś znacznie więcej- może stać się domem, do którego zawsze pragnie się wracać.

"W całej Europie poza tym zakątkiem nie znajdziecie jodeł bardziej strzelistych, nie spotkacie potężniejszych przestojów buków ani piękniejszych borów sosnowych. Rzadko też zdołacie natrafić na takie bogactwo i rozmaitość roślinności. Przy tym wszystkim czeka was tu dostojne piękno i zaskakująca różnorodność roztoczańskich krajobrazów, opięte zielenią lustra niewielkich stawów, cisza i spokój, których człowiek tak łaknie we współczesnym świecie, żywiczne czyste powietrze, wartościowe zabytki i bogata w wydarzenia historia." (Włodzimierz Wójcikowski)