Leżąca dziś w woj. podlaskim, historycznie należy jednak do Mazowsza. Łomża, jako stolica guberni i ważna przeprawa przez Narew, stała się odrębną twierdzą na linii obrony przed Prusami Wschodnimi. Forty były przygotowane do obrony okrężnej (w sytuacji odcięcia od zaopatrzenia).

Posiadały własne kuchnie, piekarnie, ujęcie wody, piecowe ogrzewanie i spalinowy agregat prądotwórczy.

zespół cmentarzy wyznaniowych przy ulicy Kopernika. Ta pochodząca z pierwszych lat XIX wieku nekropolia łączy w sobie trzy cmentarze: rzymskokatolicki, ewangelicko-augsburski i prawosławny. Ze względu na zachowane cmentarne nagrobki i pomniki porównywany jest do warszawskich Powązek. Tu spoczywają szczątki min.: Jakuba Wagi autora "Flory Polskiej", pisarza Feliksa Bernatowicza, czy poety Jana Kulki.

Łomżyńska fara - od 1925r. katedra. Liczący blisko 500 lat kościół znajduje się pomiędzy ulicami Sadową, Dworną i Giełczyńską i choć w swej długiej historii narażony był na wiele zagrożeń przetrwał po dzień dzisiejszy zachowując w sobie wiele cennych skarbów przeszłości. Szczególne miejsce w katedrze zajmuje pochodzących z XVI wieku obraz Matki Bożej Pięknej Miłości, który w 1991 roku koronował Ojciec Święty Jan Paweł II.

zabudowania wzniesiono w latach 1781-98. Barokowy kościół kryje w sobie wiele cennych zabytków pochodzących głównie z XVIII są to m.in.: późnobarokowy z ornamentami rokokowymi ołtarz główny, trzy identyczne ołtarze boczne i barokowy krucyfiks. W czasie Świąt Bożego Narodzenia w kościele podziwiać można najstarszą w regionie ruchomą szopkę.

wraz z wybudowanym z pierwszej połowie XIX stulecia ratuszem, to jedna z najstarszych części miasta. Niestety zniszczenia wojenne sprawiły, że niemal całość trzeba było odbudować, a to z kolei wykonano nie do końca zgodnie z zasadami rekonstrukcji. Właściwie poza starym ratuszem i kilkoma kamienicami, które nie zostały zniszczone, reszta jest niemal zupełnie inna niż przed wojną. Z południowo-wschodniego rogu rynku znikła np. synagoga.

wraz z wybudowanym z pierwszej połowie XIX stulecia ratuszem, to jedna z najstarszych części miasta. Niestety zniszczenia wojenne sprawiły, że niemal całość trzeba było odbudować, a to z kolei wykonano nie do końca zgodnie z zasadami rekonstrukcji. Właściwie poza starym ratuszem i kilkoma kamienicami, które nie zostały zniszczone, reszta jest niemal zupełnie inna niż przed wojną. Z południowo-wschodniego rogu rynku znikła np. synagoga.

Obecnie w zbiorach całego Muzeum znajduje się ponad 25 tysięcy muzealiów, zgromadzonych w działach: etnograficznym, historycznym, archeologicznym, numizmatycznym, sztuki, oraz bursztynu, który jest najbardziej interesującą kolekcją Muzeum. Zbiory bursztynu nazywanego czasem "bursztynem kurpiowskim" pochodzą z dorzecza środkowej Narwi. Prezentowany jest surowiec bursztynowy, narzędzia do jego obróbki i gotowe wyroby.

Apogeum rozwoju fortyfikacji europejskich przypada na koniec XIX i początek XX w. Znaczną część powstałych w tym czasie obiektów stanowiły fortyfikacje rosyjskie, a wśród nich i te budowane na ziemiach polskich. Położone między Wisłą, Bugiem, Narwią i Wieprzem miały one pełnić funkcje obszaru koncentracji armii carskiej przed uderzeniem na wrogie mocarstwa.

Forty w Piątnicy to zespół elementów bojowych (baterii artylerii i stanowisk piechoty) rozmieszczanych na stałe w terenie. Zadaniem tego typu zespołów było długie samodzielne stawianie oporu atakom przeciwnika i wspieranie ogniem między pola. Załoga fortu składała się z 4 kompanii piechoty i 4 baterii artylerii. Stanowiska ogniowe znajdowały się na wałach, w rogach fos i na dziedzińcu fortu dla artylerii. Główne elementy budowlane fortu to: koszary, schrony pogotowia bojowego i kaponiery (kojce, strzeleckie umieszczone w dnie fosy do obrony fortu po wtargnięciu na jego teren przeciwnika).

Obiekty forteczne były połaczone podziemnymi chodnikami (potenami).

Przedpole fortu miało być odsłonięte - nie zezwalano na sadzenie drzew i wznoszenie budowli w kierunku ostrzału w odległości 1000 - 1500 metrów od tortu.

Park położony jest w zachodniej części województwa podlaskiego, w powiecie łomżyńskim (gmina Łomża, Piątnica i Wizna).

Otulina obejmuje też częściowo gminę Rutki w powiecie zambrowskim. Pod względem fizjograficznym położenie Parku określa się jako pogranicze Niziny Podlaskiej i Niziny Mazowieckiej i obejmuje pięć mezoregionów: północno-wschodnią część Międzyrzecza Łomżyńskiego, północno-zachodni fragment Wysoczyzny Wysokomazowieckiej, część Doliny Dolnej Narwi, południowo-zachodni odcinek Kotliny Biebrzanskiej oraz południowo-zachodni skłon Wysoczyzny Kolneńskiej. Obecny kształt doliny Narwi i stopień jej naturalności jest wynikiem zachowania naturalnego biegu rzeki. Na całym odcinku w granicach Parku, Narew płynie nieuregulowanym korytem tworząc liczne meandry i odnogi. O uwilgotnieniu doliny decydują prawie w całości czynniki naturalne tj. ilość opadów, poziom wody w górnym odcinku Narwi,jak tez jej głównego dopływu Biebrzy. Połączenie hydrologiczne Biebrza - Narew w ogromnym stopniu czyni obszary przylegle do tych rzek bardzo podobnymi pod względem siedliskowym i co się z tym wiąże pod względem składu gatunkowego roślin i zwierząt.

Skansen Kurpiowski położony jest na wysokiej skarpie nadnarwiańskiej na wprost ujścia Pisy do Narwi. Ze Wzgórza Ziemowita, kryjącego resztki średniowiecznego zamku, rozciąga się wspaniała panorama na Kurpiowską Puszczę Zieloną.

Należy do dwóch najstarszych muzeów budownictwa ludowego w Polsce. Kurpiowskie chaty z ozdobnymi szczytami, śparogami, nadokiennikami, a także budynki gospodarcze m.in. spichlerze z podcieniami, ustawione na kamieniach czy "grzybkach" reprezentują niemal klasyczne formy w drewnianym budownictwie ludowym.

Na terenie skansenu znajdują się 23 budynki mieszkalne i gospodarcze z odpowiednim wyposażeniem oraz kilkadziesiąt obiektów tzw. małej architektury: barcie, kapliczki, studnie, bróg itp. Wszystkie budynki są konstrukcji zrębowej, z okresu od końca XVIII w. do I połowy XX w. z terenu Kurpiowskiej Puszczy Zielonej. Jest to obszar o specyficznej, tradycyjnej kulturze ludowej z charakterystycznym kurpiowskim ubiorem, rzeźbą, zdobnictwem i budownictwem drewnianym. Kurpiowskie chaty z ozdobnymi szczytami, śparogami, nadokiennikami, a także budynki gospodarcze m.in. spichlerze z podcieniami, ustawione na kamieniach czy "grzybkach" reprezentują niemal klasyczne formy w drewnianym budownictwie ludowym. W okresie letnim na terenie Skansenu odbywają się imprezy folklorystyczne prezentujące bogatą kulturę Kurpiowszczyzny.

Tereny leżące na zachód od Białegostoku zadziwiają niezwykłą przyrodą. Tutaj znajdują się rozlewiska Narwi, które najlepiej zwiedzać w kajaku. Tu znajduje się europejska wioska bociania i miasteczko-bajeczka- Tykocin. Mało znane, a jakże piękne. Spokój jest tu prawie gwarantowany.

Położony jest nad Narwią, pomiędzy dwoma Parkami Narwiańskim i Biebrzańskim na skraju Puszczy Knyszyńskiej, w odległości 27 km na zachód od Białegostoku. Tykocin to miasteczko idealne dla tych, którzy chcą zaznać chwili spokoju i odpoczynku. Położone w urokliwej i magicznej dolinie Narwi, wraz z wieloma zabytkami od lat zaprasza wszystkich na spacer po swoich uliczkach, gdzie czas nabiera innego wymiaru. Lata rozwoju urbanizacji nie miały tutaj znacznego wpływu na zniszczenie dziedzictwa poprzednich epok, pozostawiając obraz dawnego polskiego miasteczka.

Europa

Mapa regionu jest wesołą twórczością własną. Dokładniej rzecz ujmując - zrzutem ekranu z map Gugla. Zrzut dotyczy wybranego regionu.

Legenda zaś jest następująca.

Domy podcieniowe sa oznaczone domkiem lub kwadratem. Szare - Zulawy Gdanskie (między mostami - droga nr 22 oraz droga nr 7 - nie ma innej możliwości przekroczenia Wisły w tym regionie.) Naprawdę. Ciemnoszare - nieznany stan. Fioletowe - Żuławy Wiślane (czyli mniej więcej Powiśle), po wschodniej stronie rzeki. Ciemnozielone - to te, które ormalnie należą do wojewórztwa warmińsko mazurskiego, czyli bardziej Elbląg. Dlaczego? - bo tu płynie Nogat, który również dużą rzeką jest.

Pozostałe ikonki sugerują, że jest tam "coś". Coś co jest: a) fajne b) ładne c) warte zobaczenia d) lokalną atrakcją e) inne. To coś może być: wiatrakiem, zamkiem, muzeum, latarnią morską, czy czymś zupełnie innym. Prawdopodobnie nie będzie to atrakcja komercyjna. No chyba, że będzie.

Mapa jest poglądowa - bo nie ma większej przyjemności, niż odrywanie po swojemu. Ale nie ma większego bezsensu, niż wyważanie otwartych drzwi. Zrobiłam tą mapkę dla siebie. Ale ponieważ czasami bywam miła, to się dzielę.