Jest to wznoszący się nad Grybowem, zalesiony szczyt o wysokości 780 m n.p.m i stromych zboczach. Nie ma walorów widokowych. Znajduje się na nim przekaźnik radiowy. Wybierając się na tą górę warto zwrócić uwagę na pochodzący z 1934r Kościół na Podchełmiu oraz pomnik Bohaterów Ziemi Grybowskiej z lat 1939 – 1945.
Po sześćdziesięciu latach przerwy zabrzmiał religijny śpiew kantora w bobowskiej synagodze. Do czasu hitlerowskiego holocaustu Bobowa w powiecie gorlickim była siedzibą hasydzkiej gminy żydowskiej, na której czele stał cadyk, opływający sławą świętego męża i cudotwórcy .
Zabytkowa, synagoga gromadziła wiernych na modlitwie do 1939 roku, kiedy to niemieccy naziści zbezcześcili dom modlitwy, zmieniając go na stajnię. Po wojnie budynek synagogi miejscowe władze zaadaptowały na pracownie techniczne dla miejscowej szkoły zawodowej, jednak kierownictwo szkoły zabezpieczyło najcenniejsze fragmenty architektoniczne, zwłaszcza wnękę ołtarzową (aron-ha-kodesz) z pięknym portalem kamiennym. Rekonstrukcję bobowskiej synagogi sfinansowali rabin Ascher J. Scharf z Nowego Jorku i jego rodzina.
Bobowscy chasydzi są grupą wywodzącą się z judaizmu, ze swą główną siedzibą w okolicach Borough Park na Brooklynie w Nowym Jorku. Mają również swoje oddziały w Wiliamsburgu, Monsey, Nowym Jorku, Miami, Montrealu, Toronto, Antwerpii i Londynie. W Izraelu Chasydzi Bobowscy mają główną siedzibę w Bat Yam i oddziały w Jerozolimie, Bnei Brak i Aszodzie.
Grupa bobowska została założona przez rabiego Solomona Halberstama w galicyjskiej wiosce Bobowa, gdzie mieszkali chasydzi, którym przewodził jego dziadek rabin Chaim Halberstam, znany jako Rabin z sącza, lub jako Divrei Chaim.
Jedyne muzeum w Polsce, w którym znajdują się przedmioty związane z życiem i działalnością ks. dr Henryka Ostacha. Ciekawe przedmioty i narzędzia, których używali pszczelarze przy pracy z pszczołami i czerpaniu miodu na przełomie ostatnich 200 lat. W Muzeum znajdują się pamiątki, ordery i medale dla ks. Ostacha, a także kroniki. Związki Pszczelarskie i indywidualni pszczelarze pozostawiali swoje wpisy, a także dowody wdzięczności i upominki na rzecz Domu Pszczelarza. Muzeum rocznie odwiedza 70 tys osób.
Skansen Pszczelarstwa w Stróżach to przede wszystkim stare ule przedstawiające Świętych, Postaci lub budowle oraz drewniane budynki użytku pszczelarskiego. To prywatne przedsięwzięcie właścicieli gospodarstwa turystycznego. Bilety do skansenu są bardzo tanie (około 4 zł), natomiast jeżeli nie chcecie iść z przewodnikiem gospodarze zapraszają za darmo do spacerowania wśród uli i pszczół. My jednak zachęcamy do skorzytania z usług przewodnickich, jak również do skorzystania z warsztatów organizowanych w skansenie. Bez wątpienia jeden z fajniej poprowadzonych skansenów:)
"Skansen Wsi Pogórzańskiej" im. prof. Romana Reinfussa w Szymbarku jest oddziałem Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów w Gorlicach. Na obszarze o powierzchni ok. 2 ha znajduje się 15 obiektów. W jego sąsiedztwie usytuowany jest dworek mieszczański przeniesiony z Gorlic, na miejsce już nie istniejącego, osiemnastowiecznego dworku szlacheckiego. Naprzeciwko dworku wznosi się szesnastowieczny dwór obronny- dawna siedziba rodu Gładyszów.
Na Łemkowszczyźnie XIX i XX wieku maziarstwo nierozerwalnie związane było z wsią Łosie. Początkowo łosianie zajmowali się sprzedażź produkowanej przez siebie mazi, której używano do smarowania drewnianych osi wozów. Pod koniec XIX. wieku wraz z rozwojem przemysłu naftowego zaprzestali wytwarzania mazi i zajęli się obwoźną sprzedażź smarów i innych produktów naftowych. W ciągu I. połowy XX. wieku znacząco rozwinęło się maziarstwo. Pod koniec okresu międzywojennego trudniła się nim większość mężczyzn mieszkających we wsi.
Rezerwat ten położony jest na obszarze Ciężkowicko-Rożnowskiego Parku Krajobrazowego. Wyróżniamy tam ciekawe formy skalne (skały piaskowe) jak baszty, grzyby, ściany, progi. Warte uwagi są unikatowe jaskinie, w których chronią się różne gatunki nietoperzy(m.in. bardzo rzadko spotykany podkowiec mały).
Na szczególną uwagę zasługuje druga co do wielkości w Karpatach jaskinia szczelinowa "Diabla dziura" (ok.320 m), kilkunastometrowa jaskinia "Diabeł" (wg podań Diabeł niósł ją z Węgier, a upuściwszy nad Bukowcem zapadł się pod ziemię) oraz skała "Kapa".Według miejscowego podania w skałach rezerwatu ukrywali się Arianie, a znajdujące się w sąsiedztwie rezerwatów źródełka: "Zdrowa Woda" i "Gośćcowa Woda", miały służyć prześladowanym Arianom za chrzcielnicę. Będąc w Bukowcu warto zwiedzić również drewniany, zabytkowy Kościółek.
Bukowiec – cerkiew z 1805 roku
Cerkiew w Łosiach i Florynce
Cerkiew w Wawrzce
Biała Niżna- Klasztor Sióstr Dominikanek z XIXw
Lipnica Wielka – dworek z 1910 r.

W bryle świątyni wyraźnie zarysowuje się zamknięte trójbocznie prezbiterium, nawa i babiniec wraz z pochyłą wieżą. Ściany są odeskowane, a dach pokryty gontem. Każda z części cerkwi zwieńczona jest baniastym hełmem z pozornymi latarniami oraz krzyżem. Wnętrze nakrywają stropy płaskie z fasetami. Ściany zdobi polichromia z końca XIX w. o motywach rokokowo-klasycystycznych, wykonana przez Antoniego i Józefa Bogdańskich, natomiast w nawie zachowały się fragmenty starszych barokowych malowideł. Barokowy ikonostas z XVIII w. został przemalowany w 1831 r. w czasie remontu. W prezbiterium znajduje się ołtarz główny z baldachimem, w nawie usytuowane są trzy ołtarze boczne z 2. poł. XVIII w. Na polichromowanej belce tęczowej umieszczony jest krzyż oraz figury Maryi i św. Jana. Uwagę przyciąga także pięknie zdobiona ambona, chór muzyczny oraz rokokowa ława. Cerkiew pełni obecnie funkcję kościoła parafialnego rzymskokatolickiego Najświętszej Marii Panny Wniebowziętej. Świątynia otoczona jest kamiennym murem z 1830 r. Cerkiew od 2013 roku znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO wraz z 15 drewnianymi cerkwiami w polskim i ukraińskim regionie Karpat.
Kościół jest położony wśród wysokich drzew i otoczony drewnianym ogrodzeniem z bramkami nakrytymi gontowymi daszkami. W pobliżu kościoła wznosi się murowana dzwonnica projektu Zdzisława Mączeńskiego (1930).
Drewniana świątynia została zbudowana w 1555 r. przez Jana Joachima Kuklę, cieślę z Grybowa. Gruntowny remont przeszła w latach 1880-1883, wtedy przekształcono wieżę i sygnaturkę, a także oszalowano (obito deskami) ściany kościoła. W 1929 r. powiększono kościół, dzieląc jego korpus na dwie części i rozsuwając je. Między te dwie części wstawiono transept, czyli poprzeczną nawę. W tej postaci świątynia zachowała się do naszych czasów..
Europa
Mapa regionu jest wesołą twórczością własną. Dokładniej rzecz ujmując - zrzutem ekranu z map Gugla. Zrzut dotyczy wybranego regionu.
Legenda zaś jest następująca.
Domy podcieniowe sa oznaczone domkiem lub kwadratem. Szare - Zulawy Gdanskie (między mostami - droga nr 22 oraz droga nr 7 - nie ma innej możliwości przekroczenia Wisły w tym regionie.) Naprawdę. Ciemnoszare - nieznany stan. Fioletowe - Żuławy Wiślane (czyli mniej więcej Powiśle), po wschodniej stronie rzeki. Ciemnozielone - to te, które ormalnie należą do wojewórztwa warmińsko mazurskiego, czyli bardziej Elbląg. Dlaczego? - bo tu płynie Nogat, który również dużą rzeką jest.
Pozostałe ikonki sugerują, że jest tam "coś". Coś co jest: a) fajne b) ładne c) warte zobaczenia d) lokalną atrakcją e) inne. To coś może być: wiatrakiem, zamkiem, muzeum, latarnią morską, czy czymś zupełnie innym. Prawdopodobnie nie będzie to atrakcja komercyjna. No chyba, że będzie.
Mapa jest poglądowa - bo nie ma większej przyjemności, niż odrywanie po swojemu. Ale nie ma większego bezsensu, niż wyważanie otwartych drzwi. Zrobiłam tą mapkę dla siebie. Ale ponieważ czasami bywam miła, to się dzielę.

