Budynek dawnego Teatru Letniego z 1902 r. w zespole urbanistyczno-architektonicznym browaru w Okocimiu. Wybudowany na planie prostokąta, z czterema ryzalitami, parterowy, z piętrem w części południowej, częściowo podpiwniczony. Obiekt o cechach tzw. stylu zakopiańskiego, wzniesiony w konstrukcji ryglowej (rygle i słupy drewniane) z ceglanym wypełnieniem, oszalowany. Dachy półszczytowe, z oszalowanymi polami w półszczytach, dekorowanymi listwami układanymi na kształt "promieni", kryte blachą. Ściany pod okapami dachów obite są szerokimi listwami z motywami rozet i szarotek. Część otworów okiennych i drzwiowych ujęta została w laubzegowane obramienia. Nad salą główną strop otwarty z widoczną więźbź dachową. Sala podzielona dwoma rzędami słupów z mieczami. Nad dawną sceną strop belkowy.

Pałac Goetz to połączenie piękna arystokratycznych tradycji oraz bogactwa o charakterze historycznym i kulturowym. Położony w południowej Polsce, wzniesiony przez założycieli Browaru Okocim, jest jedną z najpiękniejszych rezydencji fabrykanckich przełomu XIX i XX wieku.


Na cmentarzu zachowało się kilkaset macew. Najstarszy zidentyfikowany nagrobek pochodzi z 1823 lub 1824 r. i upamiętnia kobietę o imieniu Itel. Najmłodszy grób znajduje się tuż przy wejściu, w miejscu pochówku zmarłej w dniu 10 kwietnia 1960 r. Jadwigi Ziarneckiej (Sali Ebenholz), córki Herza (Henryka) Ebenholza i Reginy z domu Knobloch. Prawdopodobnie pod koniec 1974 r. lub na początku 1975 r., w związku z planami likwidacji cmentarza, władze wezwały rodzinę J. Ziarneckiej do ekshumacji zwłok i przeniesienia ich na cmentarz komunalny. Przeciwko tym planom zaprotestował Związek Religijny Wyznania Mojżeszowego. Zachował się też charakterystyczny dla cmentarzy żydowskich podział na kwatery męskie i żeńskie. Groby kobiet znajdują się po lewej stronie cmentarnej alei, groby mężczyzn - po prawej.

Podczas I wojny światowej w obrębie cmentarza powstał cmentarz wojskowy nr 275, na którym pochowano 21 żołnierzy armii Austro-Węgier.

Projektował Robert Motka. Spoczywa na nim 441 żołnierzy austro-węgierskich, 3 niemieckich i 63 rosyjskich. Cmentarz ten przylega od południowej strony do cmentarza żydowskiego. Obiekt ma kształt prostokąta. Cmentarz otoczony jest wysokim murem z kamienia łamanego z betonowym wykończeniem. Pod względem różnorodności form architektonicznych jest to z pewnością najciekawszy cmentarz okręgu VIII.


Zamek w Dębnie to wielkopańska rezydencja, która uchodzi za perłę polskiej architektury z czasów późnego gotyku. Do dziś obiekt przetrwał w stanie niemal niezmienionym od czasów powstania. Zachowała się pierwotna struktura murów, dawny układ wnętrz oraz część efektownego wystroju. Uwagę zwracają gotyckie, renesansowe i barokowe portale. Budowlę wzniesiono w celach przede wszystkim reprezentacyjnych. Składa się ona z czterech części, połączonych drewnianym gankiem. Mury zamku zdobią kamienne płaskorzeźby o motywach roślinnych, geometrycznych i godła herbowe.

Budowla powstała w latach 1470-1480, z polecenia i za pieniądze kanclerza wielkiego koronnego i kasztelana krakowskiego, Jakuba z Dębna herbu Odrowąż. W 1586 roku zamek przeszedł renowację w stylu renesansowym, a pod koniec XVIII wieku dodano elementy barokowe. Dobudowano również część północnego skrzydła i wyburzono postawioną po wschodniej stronie zamku kaplicę. Z tego okresu pochodzi również lokalna legenda o Tarłównie, córce ówczesnego pana zamku, która miała być przez niego zamurowana żywcem za nieposłuszeństwo. Ponoć jej duch - Biała Dama - po dziś dzień nawiedza warownię.