Jest to łańcuch punktów triangulacyjnych, ciągnący się od Hammerfest na północy Norwegii aż do Morza Czarnego przez 2820 km i dziesięć krajów. Punkty zostały wyznaczone w wyniku badań prowadzonych w latach 1830-1855 przez astronoma Friedricha Georga Wilhelma Struve’go, który jako pierwszy dokonał dokładnych pomiarów długiego odcinka południka. Pomogło to w precyzyjnym ustaleniu kształtu i wymiarów naszej planety, stanowiąc także istotny krok w rozwoju nauk o ziemi oraz kartografii. Dzieło Struve’go stanowi znakomity przykład współpracy naukowców z różnych krajów, jak również współdziałania monarchów w imię dobra nauki. Oryginalny południk Struve’go był krzywą wyznaczoną przez 258 trójkątów, zawierających 265 głównych punktów pomiarowych. Wpisem objęto 34 oryginalne punkty, zaznaczone w bardzo różny sposób, np. otworem wydrążonym w skale, żelaznym krzyżem, kamiennym kopcem lub specjalnie w tym celu zbudowanym obeliskiem.

Katerinowka

Felschtin

Baranowka

Stara Nekrasivka

Sobór św. Zofii w Kijowie, wzniesiony aby rywalizować z kościołem Hagia Sophia w Konstantynopolu, symbolizuje "nowy Konstantynopol", stolicę powstałego w XI w. księstwa, które przyjęło chrześcijaństwo w następstwie chrztu świętego Włodzimierza w 988 r. W okresie pomiędzy XVII i XIX w. oddziaływanie duchowe i intelektualne Ławry Kijowsko-Pieczerskiej znacznie przyczyniło się do rozprzestrzeniania się prawosławnej wiary i myśli w społeczeństwie rosyjskim.

Miasto Lwów, założone w późnym średniowieczu, przez stulecia było kwitnącym ośrodkiem administracyjnym, religijnym i handlowym. Zachowało ono prawie nietknięty średniowieczny układ miejski, w który szczególnie wpisują się ślady obecności różnych wspólnot etnicznych, a także wspaniałe budowle barokowe i późniejsze.

The site features the remains of a city founded by Dorian Greeks in the 5th century BC on the northern shores of the Black Sea. It encompasses six component sites with urban remains and agricultural lands divided into several hundreds of chora, rectangular plots of equal size. The plots supported vineyards whose production was exported by the city which thrived until the 15th century. The site features several public building complexes and residential neighbourhoods, as well as early Christian monuments alongside remains from Stone and Bronze Age settlements; Roman and medieval tower fortifications and water supply systems; and exceptionally well-preserved examples of vineyard planting and dividing walls. In the 3rd century AD, the site was known as the most productive wine centre of the Black Sea and remained a hub of exchange between the Greek, Roman and Byzantine Empires and populations north of the Black Sea. It is an outstanding example of democratic land organization linked to an ancient polis, reflecting the city’s social organization.

Rezydencja metropolitów, wzniesiona według projektu czeskiego architekta Josefa Hlavka w latach 1864 – 1882, stanowi wyraz mistrzowskiego połączenia różnych stylów architektonicznych i znakomity przykład historycyzującej dziewiętnastowiecznej architektury. Zespół obejmuje również seminarium duchowne oraz klasztor z cerkwią na planie krzyża zwieńczoną kopułami, ogród i park. Obiekt jest wyrazem architektonicznych i kulturalnych wpływów z okresu bizantyjskiego. Świadczy o wysokiej pozycji kościoła prawosławnego za panowania Habsburgów, a także o polityce tolerancji religijnej w Cesarstwie Austro- węgierskim.

Pierwotne lasy bukowe w Karpatach są przykładem zachowanego w stanie nienaruszonym kompleksu leśnego strefy umiarkowanej i jednocześnie najbardziej kompletnego systemu ekologicznego europejskich lasów bukowych. Jest to także bezcenny rezerwuar materiału genetycznego nie tylko buków, ale także wielu innych gatunków związanych z tego typu siedliskiem leśnym.
Uniwersalna wartość pierwotnych lasów bukowych Karpat i dawnych lasów bukowych Niemiec polega na tym, iż jest niezbędna do zrozumienia historii i ewolucji gatunku Fagus (Buk), posiadającego znaczenie globalne. Buk jest jednym z najważniejszych składników lasów liściastych strefy umiarkowanej.

Chornohora Ukraine

Kuziy-Trybushany

Maramarosh

Stuzhytsia – Uzhok

Uholka – Shyrikyi Luh

Gorgany

Roztochya

Satanіvska Dacha

Synevyr

Svydovets

Zacharovanyi Krai

Wpis obejmuje 16 wybranych cerkwi, z których osiem znajduje się na terytorium Polski i osiem na Ukrainie. są to: cerkiew św. Paraskiewy w Radrużu, cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy w Chotyńcu, cerkiew św. Michała Archanioła w Smolniku, cerkiew św. Michała Archanioła w Turzańsku (Podkarpacie) i cerkiew św. Jakuba Młodszego Apostoła w Powroźniku, cerkiew Opieki Bogurodzicy w Owczarach, cerkiew św. Paraskiewy w Kwiatoniu, cerkiew św. Michała Archanioła w Brunarach Wyżnych (Małopolska) i osiem na Ukrainie (cerkiew Zesłania Ducha Świętego w Potyliczu, cerkiew św. Dymitra w Matkowie, cerkiew Świętej Trójcy w Żółkwi, cerkiew św. Jerzego w Drohobyczu (obwód lwowski), cerkiew Św. Ducha w Rohatyniu i cerkiew Narodzenia Theotokos w Werbiążu Niżnym (obwód iwanofrankowski), cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Jasinie i cerkiew św. Michała w Użoku (obwód zakarpacki).

Cerkwie są budowlami o konstrukcji zrębowej. Zostały wzniesione w okresie od XVI do XIX wieku jako świątynie społeczności wyznania prawosławnego i grecko-katolickiego. Według typów architektonicznych wyróżnia się cerkwie halickie, łemkowskie, bojkowskie i huculskie. Obrzędowość, ikonografia i technika związane z kulturą poszczególnych grup etnicznych rozwijały się na przestrzeni dziejów. Świątynie są świadectwem odrębnych tradycji budowlanych, zakorzenionych w tradycji Kościoła Wschodniego. Zawierają elementy lokalnego budownictwa i symboliczne odniesienia do kosmogonii danej społeczności.

Trójdzielne świątynie wieńczą namiotowe lub cebulaste hełmy. W obrębie obszarów wpisanych, poza cerkwiami znajdują się drewniane dzwonnice, cmentarze i bramy, wewnątrz cerkwi – ikonostasy i polichromie.
Po stronie polskiej wpis objął osiem cerkwi:

cerkiew św. Paraskiewy w Radrużu >>> więcej na drewniaki.muwit.pl
cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy w Chotyńcu >>> więcej na drewniaki.muwit.pl
cerkiew św. Michała Archanioła w Smolniku >>> więcej na drewniaki.muwit.pl
cerkiew św. Michała Archanioła w Turzańsku >>> więcej na drewniaki.muwit.pl
cerkiew św. Jakuba Młodszego Apostoła w Powroźniku >>> więcej na drewniaki.muwit.pl
cerkiew Opieki Bogurodzicy w Owczarach>>> więcej na drewniaki.muwit.pl
cerkiew św. Paraskiewy w Kwiatoniu>>> więcej na drewniaki.muwit.pl
cerkiew św. Michała Archanioła w Brunarach Wyżnych>>> więcej na drewniaki.muwit.pl


Pozostałe 8 cerkwi tworzących nowe miejsce światowego dziedzictwa UNESCO znajduje się po ukraińskiej stronie granicy.
cerkiew Zesłania Ducha Świętego w Potyliczu
cerkiew św. Dymitra w Matkowie,
cerkiew Świętej Trójcy w Żółkwi,
cerkiew św. Jerzego w Drohobyczu,
cerkiew św. Ducha w Rohatyniu
cerkiew Narodzenia Theotokos w Werbiążu Niżnym,
cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Jasinie
cerkiew św. Michała Archanioła w Użoku.


Wpis drewnianych cerkwi na prestiżową Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, jest wynikiem kilkuletniej współpracy polski-ukraińskiej. Wybrane cerkwie stanowią doskonały przykład połączenia wpływów kultur Wschodu i Zachodu. Wpis ten wypełnia znaczącą lukę na Liście dodaje Paulina Florjanowicz Dyrektor Narodowego Instytutu Dziedzictwa

Wymienione cerkwie zlokalizowane są w północnej strefie Karpat Zachodnich. Najstarsze zachowane drewniane cerkwie w obszarze polskich i ukraińskich Karpat pochodzą z końca XV i początku XVI wieku. Świątynie te stanowią najdoskonalsze osiągnięcia drewnianej architektury cerkiewnej swych czasów, do dziś zdumiewając skomplikowanymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi. Różnorodność form i typów, doskonałość ciesielskich rozwiązań konstrukcyjnych oraz odmienność stylistyczna – to właśnie wyróżnia drewniane budownictwo cerkiewne w obszarze polskich i ukraińskich Karpat od drewnianego budownictwa sakralnego pozostałej części Europy.

Drewniaki regionu jest architekturą szczególnej troski, architekturą najbardziej zagrożoną i najtrudniejszą w konserwacji. Wpis tych obiektów na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO to ogromna nobilitacja, to uznanie architektury cerkiewnej przez społeczność światową za wartość uniwersalną. To też dodatkowa promocja dla tych obiektów, a także szansa na to, by lokalne społeczności zainteresowały się nimi i objęły je dodatkową ochroną – mówi Mariusz Czuba, wicedyrektor Narodowego Instytutu Dziedzictwa, koordynator prac nad wnioskiem

Decyzja w sprawie wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa tych obiektów zapadła na 37. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO, która odbyła się w Phnom Penh w Kambodży.