Objęty ochroną obszar Puszczy Białowieskiej, stanowiący ścisły rezerwat przyrody, podzielony obecnie granicą państwową, obejmuje 5 235 ha po stronie polskiej i 87 606 ha po białoruskiej. Tereny te pozostają w stanie naturalnym w stopniu niespotykanym w europejskiej strefie lasów umiarkowanych. Większość drzewostanu nigdy nie była odnawiana przez człowieka. Użytkowanie puszczy, regulowane królewskim prawem własności, ograniczało się do polowań, bartnictwa, wypasu, a niewielkie ilości drewna pozyskiwano jedynie w formie posuszu i wiatrołomów. Drzewostan puszczy reprezentuje wszystkie typy lasów niżowych. Występują one w zbiorowiskach leśnych i zaroślowych pozostających w ścisłym związku z glebami. są to: grądy, olsy, łęgi, bory mieszane, bór sosnowy, bór bagienny, mszar sosnowy. Stare drzewa liściaste sięgają wysokości 40 metrów, a świerki – nawet 50 metrów. Średnice pni kilkusetletnich dębów przekraczają 2 metry. Zachowane w stanie naturalnym ekosystemy, duża ilość martwego drewna, cieki wodne i obszary bagienne umożliwiły przetrwanie pierwotnym gatunkom roślin, grzybów i zwierząt. Największym i najciekawszym zwierzęciem jest żubr, dla którego puszcza białowieska stała się głównym ośrodkiem restytucyjnym. Współczesna historia ochrony puszczy sięga 1921 roku, w którym utworzono w niej rezerwat ścisły, przekształcony w 1937 roku w Białowieski Park Narodowy. Jest to najstarszy park tego typu w Polsce i jeden z pierwszych w Europie.

Budowa zamku w stylu gotyckim rozpoczęła się w XV w. Zamek został następnie powiększony i przebudowany, początkowo w stylu renesansowym, a potem barokowym. Został on opuszczony, a w czasach napoleońskich doznał poważnych zniszczeń. Zamek odrestaurowano w końcu XIX w. Dołączono doń liczne, inne budowle, a otaczający teren zamieniono w park. Dzisiejszy kształt zespołu zamkowego stanowi żywe świadectwo nierzadko burzliwej historii.

Architektoniczny, rezydencjonalny i kulturalny zespół rodu Radziwiłłów w Nieświeżu znajduje się w środkowej Białorusi, w okręgu mińskim. Ród Radziwiłłów, którzy wznieśli ten zespół i byli jego właścicielami od XVI wieku aż do 1939 roku, wydał z siebie kilka najwybitniejszych osobowości europejskiej historii i kultury. Dzięki ich staraniom, Nieśwież stał się ważnym ośrodkiem nauki, sztuki i rzemiosła artystycznego. Wywarł także wpływ na rozwój architektury. Zespół składa się z zamku i kościoła- Mauzoleum pw. Bożego Ciała. Zamek tworzy dziesięć połączonych ze sobą budynków okalających sześcioboczny dziedziniec i stanowiących jednolitą architektoniczną całość. Pałac nieświeski oraz kościół- Mauzoleum stały się pierwowzorem dla architektury Europy Środkowej oraz Rosji i wywarły znaczny wpływ na jej rozwój.

Jest to łańcuch punktów triangulacyjnych, ciągnący się od Hammerfest na północy Norwegii aż do Morza Czarnego przez 2820 km i dziesięć krajów. Punkty zostały wyznaczone w wyniku badań prowadzonych w latach 1830-1855 przez astronoma Friedricha Georga Wilhelma Struve’go, który jako pierwszy dokonał dokładnych pomiarów długiego odcinka południka. Pomogło to w precyzyjnym ustaleniu kształtu i wymiarów naszej planety, stanowiąc także istotny krok w rozwoju nauk o ziemi oraz kartografii. Dzieło Struve’go stanowi znakomity przykład współpracy naukowców z różnych krajów, jak również współdziałania monarchów w imię dobra nauki. Oryginalny południk Struve’go był krzywą wyznaczoną przez 258 trójkątów, zawierających 265 głównych punktów pomiarowych. Wpisem objęto 34 oryginalne punkty, zaznaczone w bardzo różny sposób, np. otworem wydrążonym w skale, żelaznym krzyżem, kamiennym kopcem lub specjalnie w tym celu zbudowanym obeliskiem.

Tupishki

Lopaty

Ossovnitsa

Chekutsk

Leskovichi