Wiślica należy do najstarszych osad na terenie średniowiecznej Małopolski. Nazwa pochodzi od rzeki Wisły. Pierwsze wzmianki o grodzie znajdują się w materiałach źródłowych z 1135 r. Wtedy Bolesław Krzywousty na skutek nacisków ze strony cesarza niemieckiego, został zmuszony przestać popierać zięcia Borysa przeciwko władzy Węgier.
Z archiwum MUWITu - wojewodztwo >>
Z archiwum MUWITu - Galerie zdjęć - wyżyny polskie >>
<
img src="http://muwit.pl/muwit/img/icons/bazylika.png" class="godlo left"/>
Kolegiata Narodzenia NMP
Bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy z 1350, ufundowana przez Kazimierza Wielkiego, ponoć jako pokuta za zabójstwo kanonika Marcina Baryczki (tzw. kościół ekspiacyjny). Wnętrze zdobią gotyckie sklepienia: krzyżowo-żebrowe i ostrołukowe, oparte na trzech filarach na środku bazyliki. Jest to najstarszy i największy kościół dwunawowy w Polsce.
Kościół został częściowo zniszczony w czasie I wojny światowej przez Austriaków. Odbudowany został w latach 1919–1926 według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. W prezbiterium widoczne są fragmenty fresków rusko-bizantyjskich z lat 1397–1400 fundacji Władysława Jagiełły. W głównym ołtarzu umieszczono figurę Matki Boskiej (tzw. Madonna Łokietkowa) z około 1300.
Podziemia bazyliki
Tu znajdują się pozostałości dwóch wcześniejszych romańskich kościołów, datowanych kolejno na XII i XIII wiek, oraz unikatowa
płyta orantów, datowana na 1175 i stanowiąca wspaniały przykład sztuki romańskiej.
Tu też znajdują się pozostałości kościóła św. Mikołaja, datowanego na XI wiek, wraz z kaplicą grobową.
Dom Długosza - siedziba muzeum
wikariat z 1460. Ta budowla z cegły, ufundowana przez słynnego kronikarza Jana Długosza, służyła jako mieszkanie dla wikariuszy kolegiaty wiślickiej. We wnętrzach odkryto fragmenty polichromii z XV wieku..
Kirkut w Wiślicy
ul. Złota, Wislica (200 m od rynku)
Cmentarz został założony prawdopodobnie w II połowie XVII w.
Wiadomo, że w 1928 r. cmentarz był zapełniony, a gmina żydowska podejmowała starania o zakup nowego gruntu. Przy wejściu znajdował się dom przedpogrzebowy.
Obiekt uległ znacznej dewastacji w okresie II wojny światowej oraz w latach późniejszych. W 1984 r. przez cmentarz przeprowadzono drogę, dzieląc jego teren na dwie części. W wyniku zniszczeń w obrębie cmentarza zachowały się pojedyncze nagrobki, m.in. macewa Pesil córki Dawida oraz fragment macewy z płaskorzeźbą lwa w naczółku.
W 2016 r., dzięki współpracy Jacka Jacquesa Cabana, Michaela Lozmana, pochodzących z Wiślicy rodzin Topelów i Shpilskych, Fundacji Rodziny Nissenbaumów oraz Urzędu Gminy Wiślica udało się uporządkować i ogrodzić cmentarz. Ogrodzenie objęło wschodnią część cmentarza. Poza nim znalazł się fragment zajęty przez drogę Kraków-Kielce i odcięty przez nią narożnik po stronie zachodniej.
Na północ:
Drewniany kościół w Chotelku
Jedyny zachowany na Kielecczyźnie obiekt XVI-wiecznego drewnianego budownictwa sakralnego.
W 1527 roku kiedy stary kościół uległ zniszczeniu, kanonik sądecki Stanisław Słupski ufundował nową świątynię. Konsekrowana w 1541 roku świątynia została wzniesiona na planie prostokąta o wymiarach 12×7 metrów, bez wyodrębnionej zakrystii i prezbiterium, z zaznaczoną od wschodu trójboczną absydą.
Na wschód:
zamek w Baranowie Sandomierskim
Na prawym brzegu Wisły lśni najcenniejsza i najpiękniejsza dawna rezydencja magnacka - zamek w Baranowie Sandomierskim. Ten imponujący obiekt architektury renesansowej jest jednym z najlepiej zachowanych w Europie. Zamek w Baranowie Sandomierskim jest budowlą trzykondygnacyjną i został wzniesiony na planie prostokąta. Posiada cztery okrągłe baszty w narożach, prostokątną wieżę pośrodku ściany frontowej oraz wewnętrzny dziedziniec otoczony pięknymi, dwukondygnacyjnymi krużgankami. Wnętrza zamku dekorowane są przez Jana Chrzciciela Falconiego oraz Tylmana z Gameren.
Na południe:
Zalipie - Zagroda Felicji Curyłowej
Zagroda Felicji Curyłowej znajduje się w malowniczej wsi Zalipie, położonej na Powiślu Dąbrowskim. Choć wieś jest niepowtarzalna w swoim rodzaju, nie jest jedyną w tym regionie, gdzie od kilku pokoleń pielęgnuje się i rozwija zwyczaj malowania domów i ich wnętrz w oryginalne wzory roślinne. Zdobnictwo to powstało prawdopodobnie w końcu XVIII wieku i związane było z zanikiem dymnych chat. Kobiety malowały wapnem na zakopconych ścianach plamy, zwane „packami”, aby choć trochę rozjaśnić i upiększyć wnętrza swoich domów.
Na zachód:
Chroberz - Ośrodek Dziedzictwa Kulturowego i Tradycji Rolnej Ponidzia
Późnoklasycystyczny pałac wzniesiony został przez margrabiego Aleksandra Wielopolskiego w 1850 r. według planów Henryka Marconiego na miejscu dawnego dworu Tarnowskich i Myszkowskich. Wnętrza pałacu kryją dawne sale – balową, myśliwską, jadalnię, dawną kaplicę, a także rozległą bibliotekę. Obecnie w pałacu mieści się Ośrodek Dziedzictwa Kulturowego i Tradycji Rolnej Ponidzia, który udostępnia pałac zwiedzającym.