Rzeka Brda to największy z bydgoskich skarbów. Każdego dnia jest na wyciągnięcie ręki dla mieszkańców i licznie odwiedzających nas gości. Od lat nasze Miasto stawia na ekologię. Dzięki temu dziś rzeka jest czysta, pełna życia, zachęca do wypoczynku i relaksu nad jej brzegiem. To właśnie nad Brda dzieją się najważniejsze przedsięwzięcia rozrywkowe w naszym Mieście. Ster na Bydgoszcz każdego roku w czerwcu przyciąga tysiące gości i największe gwiazdy estrady, Rzeka Muzyki pozwala odkryć muzykę klasyczną w zupełnie nowej scenerii.
Muzeum Wodociągów w Bydgoszczy
Pierwsze w Polsce Muzeum Wodociągów działa na terenie ujęcia wody Las Gdański przy ulicy Gdańskiej 242 na osiedlu Leśnym i w Wieży Ciśnień przy ul. Filareckiej 1 na Szwederowie w Bydgoszczy
W obu miejscach uratowanych od zapomnienia i zniszczenia eksponowane są pamiątki: stare urządzenia, zdjęcia, dokumenty, makiety związane z wodociągami i przybliżające ich historię.
Przy ulicy Gdańskiej w ramach tzw. ścieżki edukacji ekologicznej eksponowane są liczne, głównie zabytkowe urządzenia wodociągowe: hydranty, zdroje uliczne i pompy. Podziwiać można replikę średniowiecznego rurmusa urządzenia przed wiekami usytuowanego koło kościoła farnego, za pomocą którego w XVI wieku ponad murem miejskim dostarczano do Bydgoszczy wodę z Brdy. Obejrzeć można współczesne urządzenia: pompy, zasuwy, zawory… Zajrzeć do piętrowego kanału wodno-ściekowego z końca XIX wieku, będącego 15-metrową repliką podobnej budowli, której kilometry skryte są pod ziemią. W Wieży Ciśnień eksponowane są, między innymi: drewniane rury wodociągowe, żetony na wodę, elementy wyposażenia dawnych łazienek i toalet, archiwalne zdjęcia i dokumenty.
Na północ:
Rezerwat przyrody Cisy Staropolskie im. Leona Wyczółkowskiego
Jest najstarszym rezerwatem w Polsce i jednym z najstarszych w Europie.
Cis pospolity (Taxus baccata L.) niegdyś był w Polsce pospolity. Obecnie, ze względu na bardzo wolny przyrost i słabą odnawialność naturalną, objęty jest całkowitą ochroną. Jest długowieczny – najstarsze okazy w kraju mają około 700 lat; cis teoretycznie może dożyć do 2-3 tys. lat. Drewno cisa jest elastyczne i sprężyste, poza tym nie zawiera kanalików żywicznych, dlatego przez stulecia było wykorzystywane do wyrobu łuków, kusz, do celów rzeźbiarskich, jako materiał budowlany i do produkcji mebli, dlatego populacja cisa w naszym kraju została silnie przetrzebiona.
Pierwszą próbę ochrony cisa podjął już w średniowieczu Władysław Jagiełło. Tym samym jest to jedyne drzewo z tak długą (choć z przerwami) historią ochrony. Dziś w rezerwacie im. Wyczółkowskiego znajduje się ponad 3500 cisów i jest to ich największe skupisko w Polsce.
Szlak uroczysk Brdy
"Gdzieniegdzie zwalony stuletni Dąb straszy wyrwanymi z ziemi korzeniami.
Gdzieś obok grab zwyczajny, strzelista topola, drżąca osika.
Tuż przed nami brzoza omszała zwisa z kilkumetrowej skarpy, mocząc gałęzie w szerokich wodach Brdy.
Ciemna rzeka sunie leniwie, kierując długie, zielone, wodorostowe włosy na południe...
Choć nie do końca skorzystałyśmy z wytyczonej ścieżki "Uroczyska Brdy", ale odkryłyśmy nasze własne uroczyska, które tylko w części znalazły się na niebieskiej trasie PTTK."
Niebieski szlak Brdy rozpoczyna się w Bydgoszczy. Dalej poprzez Samociążek, Sokole Kuźnicę biegnie aż do Piły. Następnie zahacza o uroczysko zwane “Piekiełkiem” koło Tucholi. Prowadzi przez pole biwakowe w miejscowości Świt , Rudzki Most aż do pola biwakowego w Gołąbku . Stąd szlak wiedzie do Nadleśnictwa Woziwoda, gdzie mieści się Ośrodek Edukacji Przyrodniczo - Leśnej. Następnie poprzez miejscowości: Rytel i Mylof prowadzi do Męcikału, gdzie wchodzimy na teren Zaborskiego Parku Krajobrazowego. W Męcikale przecinamy szlak Kaszubski im. Juliana Rydzkowskiego i przechodzimy przez most na rzece Brdzie. Wędrujemy teraz wzdłuż rzeki a następnie wzdłuż jezior: Kosobudno oraz Dybrzk. Przekraczamy granicę Parku Narodowego “Bory Tucholskie” i leśną drogą dochodzimy do Drzewicza.
Park Narodowy Borów Tucholskich
Bory Tucholskie są jednym z największych kompleksów leśnych w Polsce. Wśród przeważającej w drzewostanie sosny występują dęby, graby, osiki, brzozy, cisy a w bogatym podszyciu obfitość grzybów i jagód. W Borach Tucholskich zachowały się również fragmenty pierwotnej puszczy, stanowiska reliktowych roślin, rzadkich już w Polsce gatunków ptaków i zwierząt (orzeł bielik, głuszec, żuraw, czapla siwa, wydra).
Na wschód:
Średniowieczny zespół miejski Torunia - UNESCO
W jego obrębie znajdują się Ratusz Staromiejski, Dwór Artusa, Dom pod Gwiazdą, Fontanna Flisaka, Łuk Cezara, Krzywa Wieża, Dom Mikołaja Kopernika, Katedra śś. Janów, a także kościół św. Jakuba, były Kościół Trójcy Świętej w Toruniu, ruiny kościoła św. Mikołaja i zamku krzyżackiego.
Świadectwem zamożności miasta są, zachowane do dziś, powstałe z mieszczańskich fundacji średniowieczne kościoły, kamienice mieszczańskie, spichrze, a przede wszystkim ratusz staromiejski z XIV wieku. Budowla ta, pełniąca funkcje magistrackie, są dowe i handlowe, należy do najokazalszych gmachów miejskich Europy.
Na południe:
Mysia Wieża w Kruszwicy
Kruszwica nazywana jest legendarną stolicę Polski. W czasach rzymskich przebiegał tędy szlak bursztynowy. We wczesnym średniowieczu, w plemiennym państwie Goplan, strategiczna rola Kruszwicy wynikała z położenia na przeprawie przez jezioro Gopło, na szlaku, który przez Kujawy łączył Mazowsze i Wielkopolskę z Pomorzem.
Najcenniejszym zabytkiem Kruszwicy, niepisanym symbolem miasta jest ceglana, gotycka wieża samotnie stojąca na Wzgórzu Zamkowym u nasady Półwyspu Rzępowskiego, zwana Mysią. Wieża jest ośmioboczna, ma 32 m wysokości i wraz z resztami murów stanowi pozostałość zamku obronnego z XIV w. Zamek ten zbudowano z fundacji króla Kazimierza Wielkiego ok. 1350 r. w miejscu starego grodu.
Kruszwicki zamek pełnił bardzo ważną funkcję strategiczną, był warownią na pograniczu polsko-krzyżackim. Po zawarciu w 1466 r. II pokoju toruńskiego kazimierzowski zamek pełnił już tylko funkcje administracyjne, był siedzibą kasztelanii
i starostwa grodowego.
Na zachód:
Nakło nad Notecią
Pierwotnie nazwa miejscowości była rodzaju męskiego i brzmiała „Nakel” a oznaczała teren podmokły, bagnisty, porośnięty wikliną lub olchą. Trzeba przyznać, że pasowała „jak ulał” do położenia osady nad kapryśną Notecią.
Pierwsze wzmianki pisemne o Nakle pochodzą z kroniki Galla Anonima czyli z początków XII wieku. Sam gród jest jeszcze trochę starszy, istniał już w XI stuleciu. Początkowo należał do Pomorzan i stanowił ważny punkt obrony pogranicza z Polską. Już w końcu XI wieku (1090 rok) został zdobyty przez palatyna Sieciecha, jednak Pomorzanie ponownie Nakło odbili. W obręb państwa Piastów na trwałe włączył je dopiero Bolesław Krzywousty. W końcu XIII wieku (1299) Władysław Łokietek lokował miasto na prawie magdeburskim. W tym czasie pozostawało Nakło miastem królewskim, a jako najstarsze na Krajnie, pełniło rolę stolicy regionu.
Toruń >>>
