Aktualizacja: styczeń'2021



Gulbieniszki - SPK
Przewodnik z cyklu 10+





Krajobraz północnej Suwalszczyzny jest swoistym muzeum natury, kwintesencją spadku po lodowcu otrzymanym przez kontynent europejski. Nagromadziły się tu przeróżne formy polodowcowej rzeźby terenu: moreny, kemy, kemowe tarasy, ozy, drumliny, rynny i cyrki lodowcowe. Są młode i wyraziste, lodowiec bowiem odszedł stąd najpóźniej. Na ziemi suwalskiej leży 160 jezior o powierzchni powyżej 1 ha, w tym słynna Hańcza.




Co zobaczyć?:


Jeleniewo (przy drodze 655, na północ od Suwałk) :


Najstarsze ślady istnienia ludzkiego na terenie Jeleniewa pochodzą z VI-VII w. n.e.., co wskazuje na to, że ziemie te zamieszkane były przez Jaćwingów. Do dziś przetrwały po nich tylko cmentarzyska kurhanowe i grodziska.

Wieś została założona między 1765 a 1772 rokiem. Rok później, w 1773 r otrzymała prawa miejskie z inicjatywy podskarbiego Antoniego Tyzenhausa, w celu ożywienia gospodarki w tutejszych dobrach królewskich. W 1799 Jeleniewo liczyło 49 drewnianych domów. W 1800 roku zostało pozbawione przez władze pruskie praw miejskich. Pozostałością dawnego rozplanowania dawnego rozplanowania jest rynek o nieregularnym kształcie.


Kirkut w Jeleniewie - Cmentarz żydowski w Jeleniewie został założony w XVIII w. i zlokalizowany jest około 100 m. na wschód od trasy nr 655, z Suwałk do Rutki-Tartaku. Na jego teren można dostać się nieutwardzoną drogą, zaczynającą się między posesjami przy ul. Suwalskiej nr 20 i 22. Nekropolia została zniszczona podczas drugiej wojny światowej, a proces dewastacji trwał także w latach późniejszych. Do dziś zachowało się ok. 31 kamieni nagrobnych.

W 1880 roku Jeleniewo zamieszkiwało 659 osób. Połowę z nich stanowiła ludność wyznania mojżeszowego. Jednak miasteczko stopniowo wyludniało się. Spis powszechny z 1921 roku odnotował już tylko 471 osób, w tym 175 Żydów.


Drewniany kościół w Jeleniewie - Kościół w obecnym kształcie pochodzi z 1878 roku. Do czasów dzisiejszych dotrwały zabytki z połowy XVIII wieku i wieku XIX. W jeleniewskim kościele znajdują się m.in.: malowidła z lat 70. i 80. XIX wieku pędzla Kazimierza Górnickiego, rokokowy ołtarz, konfesjonał i ambona z konfesjonałem z 1846 roku – pochodzące najprawdopodobniej z kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Wigrach lub nieistniejącego kościoła pw. św. Marii Magdaleny w Magdalenowie. Do dzieł sztuki snycerskiej należą także rzeźby nieznanych świętych autorstwa anonimowego artysty. Rzeźby, obrazy i przykłady rzemiosła artystycznego zostały wpisane do rejestru zabytków w latach 80. XX wieku. W 2013 roku do tej listy dołączono zabytki ruchome – organy pozytywowe powstałe po 1878 roku i trzy skrzydlate anioły, odnalezione na strychu kościoła w Jeleniewie.

Strych kościoła w Jeleniewie zamieszkuje rzadki gatunek nietoperza – nocek łydkowłosy. Jest to  jedna z  największych kolonii letnich tego gatunku w Polsce. W celu ochrony nocka powołano obszar ochrony o nazwie „Jeleniewo”, w ramach europejskiej sieci ekologicznej Natura 2000


Wokół jeziora Jaczno - północna granica parku:


Jezioro Jaczno - ma bardzo urozmaiconą linię brzegową i niespotykane zabarwienie toni wodnej uważane jest za jedno z najpiękniejszych i najbardziej fotogenicznych jezior w kraju. Woda Jaczna w miesiącach letnich staje się malachitowa, co związane jest z zakwitem glonów z rodzaju Chlorella

Jaczno jest najprawdopodobniej znacznie młodsze od pozostałych jezior Suwalskiego Parku Krajobrazowego. Głęboka niecka, której dno wypeł- niają jego wody, jeszcze przez kilka tysięcy lat po  ustąpieniu lodowca była miejscem zalegania potężnej bryły martwego lodu. Niczym w ziemnej piwnicy, przykryta gliną i  żwirem, wytopiła się najprawdopodobniej dopiero 6 tysięcy lat temu.

W osadzie (ledwie trzy domy) stoją pozostałości drewnianego młyna wodnego z XIX wieku, na strudze łączącej Jeziora Jaczno i Kamenduł.

Według legendy nazwa jeziora Kamenduł wiąże się z tragiczną śmiercią zakonnika, którego rozbójnicy bestialsko zamordowali nad jeziorem. Od tego zdarzenia okoliczni mieszkańcy często przed świtem widują postać kameduły w białym habicie, unoszącą się nad taflą jeziora.

Smolniki - W Smolnikach znajduje się cmentarna kaplica drewniana z XVIII/XIXw. Jest to bodaj jedyny zabytek we wsi. Niemniej jednak to stąd najczęściej rozpoczyna się wycieczki, ze względu na oszałamiające widoki na jeziora kleszczowieckie i, bodaj najpiękniejsze w Polsce, jezioro Jaczno.

Powiadają, że najpiękniejszy widok na Suwalszczyźnie rozpościera się z punktu widokowego "U Pana Tadeusza" w Smolnikach. Panorama ukazuje północno-wschodnią część Parku. Centralną część planu zajmują jezioro Kojle i Perty oraz położony bliżej, owalny Purwin. Jeziora otoczone są wzgórzami kemowymi, na których lasy i bory mieszane tworzą zwartą pokrywę. Na horyzoncie wyraźnie rysują się kulminacje morenowe: Góra Jesionowa, Góra Cisowa i Krzemieniucha. Urodę tego miejsca wykorzystał Tadeusz Konwicki przy realizacji legendarnego filmu „Dolina Issy” według prozy Czesława Miłosza oraz Andrzej Wajda w ekranizacji „Pana Tadeusza”.

Wokół Góry Cisowej:


Góra Cisowa - doskonały punkt widokowy na teren Parku, rozpościera się stąd rozległa panorama na Zagłębienie Szeszupy, którego dno pokrywają liczne jeziora, łąki, torfowiska oraz wzniesienia, tworząc niepowtarzalny krajobraz.

Powiadają, że Jaćwingowie zamieszkujący niegdyś Suwalszczyznę potrzebowali wysokiej góry, z której mogliby obserwować całą okolicę. Usypali więc stożkowate wzniesienie i nazwali je Górą Sypaną. W miejscu, z którego pobierali ziemię, powstała głęboka rynna, którą wkrótce wypełniła woda. Tak to przy okazji sypania góry powstało Jezioro Kopane.


Ślady budownictwa obronnego Jaćwingów - Na trzech okolicznych wzgórzach: Górze Zamkowej, Kościelnej i Cmentarnej znajdują się ślady budownictwa obronnego Jaćwingów, pochodzące z VIII- XIII w. n. e.

Popularnie zwany "Górą Zamkową", kompleks osadniczo- obronny znajduje się na gruntach wsi Szurpiły. Obejmuje on swym zasięgiem grodzisko- Górę Zamkową, niewielki gródek na "Górze Kościelnej", dwa cmentarze kurhanowe II-V w. n.e. , wczesnośredniowieczny cmentarz całopalny na "Górze Cmentarnej" oraz osiedle obronne z wczesnej epoki żelaza w Wodziłkach.

Powiadają, że Jaćwingowie zamieszkujący niegdyś Suwalszczyznę potrzebowali wysokiej góry, z której mogliby obserwować całą okolicę. Usypali więc stożkowate wzniesienie i nazwali je Górą Sypaną. W miejscu, z którego pobierali ziemię, powstała głęboka rynna, którą wkrótce wypełniła woda. Tak to przy okazji sypania góry powstało Jezioro Kopane.


Trzy rezerwaty przyrody Suwalskiego Parku Krajobrazowego powstały w celu ochrony… kamieni: „Głazowisko Bachanowo nad Czarną Hań- czą”, „Głazowisko Łopuchowskie” i „Rutka”. Jedną z cech krajobrazu tego obszaru jest obfitość i różnorodność występujących głazów narzutowych, tzw. eratyków, które jako okruchy skalne przywędrowały tu „na grzbiecie” lądolodu ze Skandynawii i dna Morza Bałtyckiego.

Głazowisko Łopuchowskie - położone jest pomiędzy jeziorem Hańcza a miejscowością Łopuchowo. Rezerwat stanowi 7 wałów moren czołowych, ułożonych amfiteatralnie, począwszy od jeziora Hańcza i stopniowo obniżających się w kierunku zagłębienia Szeszupy (od 260 m n.p.m. do 215 m n.p.m.). Pagórki te są formami akumulacji lodowcowej zbudowanymi z piasków, żwirów, gliny i głazów. Na zboczach znajdują się nagromadzenia głazów narzutowych (przeważnie granitowych). Pomiędzy pagórkami znajdują się owalne zagłębienia wypełnione torfami.


Głazowisko Rutka - Rezerwat „Rutka” (49 ha, nazwany od  wsi Rutka) został utworzony w  2001 roku w  celu ochrony m.in. unikatowego przykładu tzw. bruku lodowcowego. Kamienie, które są okruchami skalnymi z Gór Skandynawskich, przywędrowały tu wraz z masą gliny zwałowej w okresie zlodowacenia północnopolskiego. Głazy w Rutce (głównie granity i gnejsy), w przeciwieństwie do innych głazowisk, występują na powierzchni gruntu, dzięki czemu widoczne są niemal w całości. Poza naturalnymi procesami erozyjnymi przyczyniła się do tego również działalność człowieka. Od północy głazowisko ograniczone jest krawędzią zagłębienia Szeszupy, z której rozpościera się rozległy widok (wiata widokowa) na tzw. "amfiteatr Wodziłk" z wytopiskowym jeziorem Linówek.

Łopuchowo - Stary cmentarz ewangelicki

Cmentarz położony obok skrzyżowania Udziejek – Jaczno – Łopuchowo, został otoczony kamiennym murem. Na cmentarzu chowano nie tylko ewangelików z Łopuchowa, ale także zmarłych z okolicznych wiosek, co pokazują fotografie na których widnieją nagrobki z polskimi napisami. Obecnie w Łopuchowie, nie ma ewangelików a po nich pozostał tylko stary cmentarz, ale już nikt o niego nie dba. Zachowało się zaledwie kilka nagrobków, reszta możliwe że znajduje się pod leśnym runem.

Można przypuszczać, że większość rodzin zamieszkałych w Łopuchowie była rodzinami mazurskimi, które na przełomie XVIII i XIX wieku przesiedliły się z Prus Wschodnich. Część z nich najprawdopodobniej wywodziła się z kolonii ewangelickiej w Chmielówce, osadzonej w 1793 roku przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Król nadał 10 rodzinom 150 morgów ziemi ornej oraz łąk, a szambelan królewski Stanisław Haiwent podarował ewangelikom 10 morgów na utrzymanie szkoły. Z biegiem lat i wzrostem ich liczby, ewangelicy osiedlali się w innych wioskach. Po pierwszym rozbiorze Polski i włączeniu tych terenów do pruskiej prowincji Prusy Nowowschodnie („Neuostpreussen”), na Suwalszczyznę przybyły kolejne rodziny protestanckie z Prus Wschodnich. [więcej w: Łopuchowo – ewangelicki okres w dziejach wsi - Artur Ochał]


Wodziłki - Molenna w Wodziłkach

Staroobrzędowcy ze swoją religią, kulturą i obyczajami to przeniesiony do nas kawałek starej Rosji. Zazwyczaj zajmowali się oni uprawą ziemi, ale głównym źródłem ich utrzymania była obróbka drewna, roboty stolarskie i ciesielskie. W Wodziłkach stoi jeszcze kilka drewnianych domów, zabudowania gospodarcze i parowe łaźnie. Drewniana jest również molenna – świątynia z 1921 roku.

Wodziłki założone zostały w 1788 r. przez Rosjan, którzy pojawili się, szukając schronienia przed prześladowaniami w swojej ojczyźnie. Byli to uchodźcy religijni, zmuszeni do opuszczenia Rosji po reformie ksiąg liturgicznych i rytuałów w prawosławnej Cerkwi, przeprowadzonej w XVII wieku przez patriarchę rosyjskiego Nikona. Część duchowieństwa i wiernych nie zgodziła się na zmiany, co pociągnęło za sobą rozłam Kościoła prawosławnego. Tych, którzy zostali przy starej liturgii i tradycji, nazwano staroobrzędowcami, starowiercami, filiponami, raskolnikami (raskoł – po rosyjsku rozłam).

Szeszupa - Rzeka trzech krajów

Ścieżka „U źródeł Szeszupy” jest opowieścią o rzece polsko-litewskiego pogranicza, o mijanych po drodze mokradłach, torfowiskach i łąkach, a także o losach ludzi, którym przyszło żyć u jej źródeł.

Szeszupa na terytorium Polski jest zaledwie dwudziestosiedmiokilometrową rzeką, która płynie w rozległym obniżeniu terenu zwanym zagłębieniem Szeszupy. Na terenie Litwy pokonuje odległość 236 km, gdzie przepływa między innymi przez Kalwarię i Mariampol. Następnie na terytorium Rosji pokonuje odległość 35 km i tam powyżej miasteczka Lesnoje, łączy się z wodami Niemna.


Turtul - Siedziba SPK i Oz turtulski

Turtul jest przysiółkiem wsi Malesowizna, położonym w dolinie Czarnej Hańczy. Jest to, po czasach jaćwieskich, jedno z najstarszych miejsc osadniczych na Suwalszczyźnie. Do dziś można oglądać ruiny młyna.

Od XVII wieku pracował tu młyn wodny, będący jedną z pierwszych tego typu budowli między jeziorem Hańcza a Wigrami. Jego nazwa pochodzi prawdopodobnie właściciela młyna (turtuolis - lit.bogacz, człowiek majętny)

Oz turtulski w Turtulu na Suwalszczyźnie jest, jak twierdzą niektórzy, najpiękniejszym przykładem ozu w Polsce. Oz to wąski wał lub ciąg pagórków pochodzenia lodowcowego, zwykle wysokości kilkunastu metrów i długości nawet do kilkudziesięciu km, o stromych stokach, krętym przebiegu i falistej linii grzbietowej. Ozy tworzyły się w szczelinach lądolodu, gdzie osadzał się niesiony przez wodę żwir i piasek. Oz turtulski składa się z 13 wydłużonych pagórków o wysokości kilkunastu metrów.


Wokół Jeziora Hańcza:


Jezioro Hańcza - Lustro wody leży na wysokości 227 m n.p.m. Brzegi pokryte licznymi głazami, w większości strome i wysokie, linia brzegowa urozmaicona malowniczymi zatokami i półwyspami. Najgłębsze jezioro w Polsce. Rezerwat przyrody od 1963 roku.

Stara Hańcza - Na północno-zachodnim brzegu Jeziora Hańcza znajdują się ruiny dworu otoczone fragmentami dawnego parku dworskiego. Wyznaczono tu półtorakilomentrową ścieżkę edukacyjną. Przy ścieżce poznawczej został zorganizowany parking, a na trasie ścieżki przygotowano miejsca wypoczynku.

W nieodległej miejscowości Hańcza znajduje się też jeden z ostatnich domów, w okolicy, krytych strzechą.

Dolina Czarnej Hańczy - Pomiędzy jeziorem Hańcza,a Turtulem na odcinku 2,5 km, dolina ma charakter wąskiej i głębokiej (30 m) rynny polodowcowej , którą płynie rzeka o bardzo dużym spadku, nadającym jej charakter górskiego potoku.

Na terenach położonych wzdłuż rzeki Czarna Hańcza występuje mnóstwo rzadkich gatunków roślin typowych dla torfowisk niskich i przejściowych. Spotkać tu można m.in. relikty polodowcowe: wełnianeczka alpejska (Trichopchorum alpinum) i brzoza niska (Betula humilis). Rośnie tu także wymierający fiołek torfowy (Viola epipsila).


Głazowisko Bachanowo- to fragment łąki o powierzchni 0,98 ha, pokryty wieloma głazami, których liczbę ocenia się na ok. 10.000 szt., o obwodzie od 0,5 do 8 metrów. Dla ochrony reliktowego krajobrazu polodowcowego, niewielki fragment łąki został objęty ochroną rezerwatową (1972 r). W samej miejscowości Bachanowo znajdują się pozostałości poniemieckiego zakładu przerobu kamieni z drugiej wojny światowej.

Wisząca dolina Gaciska- Odgałęziająca się od doliny Czarnej Hańczy sucha dolina, której dno położone jest ("zawieszone ") około 10 m ponad poziomem rzeki. ciągnie się ona łukiem ok. 4 km w kierunku południowym, gdzie pod wsią Malesowizna ponownie łączy się z doliną Czarnej Hańczy. Jest pięknym przykładem doliny wiszącej, powstałej w wyniku działalności wypływających spod lodowca rzek i strumieni w miejscu ich ujścia do dolin i obniżeń wypełnionych martwym lodem.


Wiżajny- polski biegun zimna- bardzo ładnie położone, niedaleko góra Rowelska, najwyższe wzniesienie Suwalszczyzny, gdzie sześć elektrowni wiatrowych

Rutka Tartak- nad rzeką Szeszupą i jeziorem Pobodzkim. Zabytkowy młyn wodny z 1926 roku (obecnie elektryczny), w pobliskiej miejscowości Kadaryszki pozostałości parku podworskiego.



ZOBACZ RÓWNIEŻ:

Gołdap
Gulbieniszki, Wiżajny, Turtul, Szypliszki i Ejszeryszki. Czy gdzieś jeszcze w Polsce są takie charakterystyczne nazwy? Na potrzeby przewodnika po Suwalskim Parku Krajobrazowym, wybrałam Gulbieniszki - bo gdziekolwiek nie pójdę, i tak wyjdę w Gulbieniszkach. Ciekawi mnie, czy inni też tak mają...

Region położony jest na samym koniuszku Polski (północno-wschodnim). Dojechać tutaj można albo od strony Augustowa i Suwałk albo od strony Gołdapi. Miejscowości z których najczęściej rozpoczyna się wędrówkę to Smolniki- w północnej części Parku lub też Jeleniewo- w południowej.

 
GASTRONOMIA:


Sklepy spożywcze znajdują się już niemal w każdej większej miejscowości. Do mniejszych osad zajeżdża sklepo-bus - o określonych godzinach w określone dni. Poniżej wykaz miejscowości ze sklepami spożywczymi: Jeleniewo; Wiżajny; Rutka-Tartak; Przerośl; Szurpiły; Błaskowizna; Smolniki; Pawłówka; Gulbieniszki

W rejonie można również zakupić sery:
- Sprzedaż serów szwajcarskich i koziego mleka, Bachanowo, gospodarstwo Państwa Notter tel. /087/ 568 35 35
- Sprzedaż serów podpuszczkowych wytwarzanych w indywidualnych gospodarstwach rolnych przez mieszkańców gmin Wiżajny i Rutka-Tartak; kontakt- Beata Łanczkowska tel. /087/ 568 80 15

Suwalszczyzna to kraina wód. Podstawowym rarytasem (choć to oksymoron) są tu oczywiście ryby. Restauracje znajdują się w Jeleniewie (Pod Jelonkiem) oraz w Wiżajnach (Karczma myśliwska), bary w Smolnikach (Jaćwing) i w Rutce-Tartak (Case dring). Dodatkowo działają bary sezonowe w Błaskowiźnie i nad jez. Czarnym w Smolnikach.


 
Przewodniki i mapy:



Malesowizna -Turtul, 16-404 Jeleniewo
tel. (+48) 87 569 18 01 fax (+48) 87 569 76 36
zarzad@spk.org.pl

Jodoziory

Suwalszczyzna.net

Pobierz przewodnik po SPK:

wydany przez Suwalski Park Krajobrazowy

Suwalszczyzna to kraina piękna jak baśń. Doczekała się zatem kilkunastu ciekawych przewodników. W mojej opinii najlepszy z możliwych jest przewodnik Polska Egzotyczna (obie części, choć tylko tom I obejmuje teren Suwalszczyzny),który sugeruje wędrówkę wzdłuż granicy i do kilku kilometrów od niej. Zarówno założenie przewodnika, jak i zawartość jest... genialna. Zresztą najwyraźniej inni sądzą podobnie skoro przewodnik doczekał się już czwartej edycji.


Dodajmy do tego przewodniki lokalne wydawnictw regionalnych i ... możemy tutaj spędzać wakacje każdego roku... (większość lokalnych przewodników jest dostępna w oddziałach PTTK)

  • Szlakami północnej Suwalszczyzny – przewodnik; Wojciech Batura, wyd. Jaćwież

  • Szlakami północnej Suwalszczyzny – przewodnik; Stefan Maciejewski, wyd. Jaćwież

  • Suwalszczyzna. Kraina jak baśń.; wyd.SIRT - ogólny przewodnik

  • Suwalszczyzna Zaniemenie. Przewodnik; Agencja "TD"- ogólny przewodnik

  • Suwalski Park Krajobrazowy – mapa turystyczna wyd HM; 1:50 000

  • Jeśli nie są Wam obce antykwariaty, to możecie w nich znaleźć następujące perełki:

  • HERZ LUDWIK : Pojezierze Suwalskie, szlaki turystyczne, Warszawa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1983

  • JANKOWSKI WŁODZIMIERZ, Suwalski Park Krajobrazowy i okolice, przewodnik ilustrowany, Suwałki, Włodzimierz Łapiński 1993

  • RąkOWSKI GRZEGORZ, Suwalski Park Krajobrazowy, Przewodnik przyrodniczo-krajoznawczy, Warszawa, Wydawnictwo PTTK Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego "Kraj", 1989

  • SOKOŁOWSKI Aleksander WŁADYSŁAW, Suwalski Park Krajobrazowy, Warszawa : Zarząd Główny Ligii Ochrony Przyrody, 1997
  • Dla etnografów, kulturologów i śledczych tradycji polecam następujące publikacje.
  • Otulone Szeszupą, Szelmentką i Wiatrołużą. - Książka jest zbiorem opisów wydarzeń, losów mieszkańców, tradycji, dawnego życia codziennego i uroku ziem należących obecnie do gmin Rutka-Tartak i Szypliszki.

  • Gwara i kuchnia Suwalszczyzny - Książka przypomina już często zapomnianą i wypartą z codziennego użycia suwalską gwarę mazurzącą.


  •  
    Turystyka aktywna:


    Jazda konna:
    Dla pasjonatów kłusowania, galopu i stępa otwarto tu kilka stajni i ujeżdżalni. Trasy końskie jeszcze nie zostały wyznakowane, jednakże można korzystać z tras pieszych, narciarskich i innych- nie ma tu niespodzianek na trasach typu bardzo ostrych podjazdów i kamieni po których koń może nie przejść.

    Ośrodek "Potajemnica", Szurpiły 17, 16 –404 Jeleniewo tel. (087) 567 21 09, 602 679087

    Gościniec "Góra Zamkowa" Czajewszczyzna, 16 –404 Jeleniewo, tel. (087) 569 17 60, www.zamkowagora.osti.pl


    Narty biegowe:
    Narty można wypożyczyć w siedzibie SPK w Turtulu. Tam też znajduje się informacja turystyczna.

    Polecam też wpis na blogu Bogny i Radka o biegówkach na Suwalszczyźnie. Jest tu wszystko co potrzeba wiedzieć zaczynając przygodę z biegówkami na Suwalszczyźnie:

    narciarstwo zjazdowe i biegowe:
    Chociaż istnieje tu kilka wyciągów, to jednak te tereny zdecydowanie najlepiej nadają się na narty biegowe. Działają tu wypożyczalnie, wyznakowane są trasy, aczkolwiek nie są one otrzymywane tak jak narciarze by sobie tego życzyli- to raj dla tych, którzy lubią eksplorować na własną rękę.

    trasa niebieska (biegowa)- Smolniki- Smolniki-trasa trudna (strome zjazdy!); długość 11 km; średni czas pokonania- ok. 3 h; atrakcje na trasie: Wilczy Jar nad jez. Jaczno, najpiękniejsze widoki na dolinę zespołu jezior smolnickich, punkt widokowy na zespół jezior kleszczowieckich, stary młyn nad jez. Jaczno; (zarządza Urząd Gminy Wiżajny)

    Kilka lat temu otwarto nowoczesny ośrodek narciarski Szelment na Suwalszczyźnie - Można tu zjeżdżać na nartach na trzech naturalnych stokach. Jest pięć wyciągów orczykowych. Najdłuższa trasa ma 500 metrów długości. Stoki są oświetlone i mogą być sztucznie naśnieżane. Ośrodek jest w stanie przyjąć w ciągu godziny 4 tys. Narciarzy i zapewnia 40 miejsc noclegowych. Posiada też restaurację, wypożyczalnię sprzętu narciarskiego i szkółkę narciarską.
    To najnowocześniejszy ośrodek narciarski w północnej Polsce, z którego będą korzystać nie tylko Polacy, ale też narciarze z Litwy, Rosji i Białorusi.


    Nurkowanie:
    Nurkowanie w wodach najgłębszego Jeziora dostarcza niezapomnianych przeżyć- ale tylko odpornym na niskie temperatury:)- Określenie "biegun zimna" dotyczy również wód:) Jednakże i tutaj podwodne ścieżki są otwarte dla prawdziwych twardzieli...

    Bazy nurkowe:
    baza nurkowa nad Hańczą - Udostępniamy sprzęt do nurkowań rekreacyjnych i technicznych, zakwaterowanie i wyżywienie. Jest też możliwość odbycia kursów w systemach SSI i ITDA oraz bicia butli powietrzem, nitroksem i trymiksem.

    "Ośrodek Głazowisko" w Rutce, 16- 404 Jeleniewo, tel. (087) 568 35 57

    Błaskowizna, 16 – 404 Jeleniewo, tel. (087) 568 34 58

    C.N. Adriatic, Baza Hańcza, Błaskowizna 31, 16- 404 Jeleniewo, tel. 501 329 766; 501 329767 / Irek Słucki /


    Niewątpliwą atrakcją północno-wschodniej Polski są kąpiele w łaźniach parowych. Najlepsze są te zlokalizowane tuż nad rzeką- zaraz po nagrzaniu się w łaźni biegiem należy wypaść z budynku i wpaść do wody - uczucie nieziemskie. Nie jest go w stanie zastąpić żadna sauna i żadne baseny.
    Zwyczaj kąpieli w łaźni przywędrował na Suwalszczyznę z Rosji wraz ze staroobrzędowcami. Sauny parowe, zwane banią lub bajnią to niewielkie, drewniane budyneczki z tradycyjnym piecem na drewno w środku pomieszczenia. Piec jest obłożony kamieniami, które polewa się wodą.

    Aby dostatecznie ogrzać banię, trzeba palić w piecu przez dwie lub trzy godziny. W takiej tradycyjnej "czarnej" bani brak jest komina, a dym wydobywa się z paleniska do pomieszczenia, a następnie na zewnątrz - przez otwarte drzwi i okna. Po nagrzaniu kamieni do odpowiedniej temperatury wygarnia się z paleniska popiół i resztki węgla drzewnego. Zamyka się drzwi i okna, a rozgrzane kamienie polewa się wodą, aby uzyskać wysoką wilgotność powietrza, przez co odczuwalna temperatura jest wyższa. Temperatura w pomieszczeniu jest rozłożona nierównomiernie - pod sufitem sięga nawet 100-120°C, a przy podłodze 40-60°C.


    Banie w SPK:
    - Wodziłki ("ruska bania"), 16 –404 Jeleniewo, tel. (087) 565 17 45; (koszt od osoby)

    - Wodziłki ("ruska bania"), 16 –404 Jeleniewo, tel. (087) 568 35 82

    - Galeria w Przełomce, 16 – 427 Przerośl, tel. (087) 569 15 71; (koszt rozpalenia łaźni, bez ograniczeń liczby osób korzystających)

    - Dworczysko nad Hańczą, Mierkinie, 16 – 407 Wiżajny, tel. 604 060 118; (dla osób korzystających z bazy noclegowej)


    Genialnym terenem na rower jest Suwalski Park Krajobrazowy. Wybitnym plusem jest to, że właściwie na rowerze można wszędzie, gdzie tylko są drogi - szlaki piesze poprowadzone są bitymi traktami (w zdecydowanej większości), także z powodzeniem można je wykorzystywać do uprawiania turystyki rowerowej.

    ŚCIEŻKI ROWEROWE W SPK

    - Wokół Jeziora Hańcza - długość trasy 22,5 km. Rozpoczyna się i kończy w miejscowości Malesowizna

    - do Góry Cisowej - długość trasy 12 km. Trasa rozpoczyna się i kończy we wsi Smolniki.

    - na Górę Zamkową - długość trasy 15,1 km. Rozpoczyna się we wsi Malesowizna a kończy w Wodzikach.

    - Doliną Czarnej Hańczy z Suwałk do Suwalskiego Parku Krajobrazowego - długość trasy 12,7 km.

    Wypożyczalnie sprzętu

    Wypożyczalnia rowerów terenowych i nart biegowych przy siedzibie SPK w Malesowiźnie- Turtulu 16-404 Jeleniewo, tel. /087/ 569 18 01, 569 18 02

    Wypożyczalnia łódek w Smolnikach nad jez. Czarnym, tel. /087/ 568 82 71

    Wypożyczalnia rowerów i kajaków nad j. Hańcza, rezerwacja tel. /087/ 568 83 34

    Wypożyczalnia rowerów przy punkcie widokowym "U Pana Tadeusza" w Smolnikach, tel. /087 566 59 79, 501 560 945

    Wypożyczalnia rowerów przy "Karczmie myśliwskiej" w Wiżajnach, tel. /087/ 568 82 71

    Zarówno na Mazurach, jak i na Suwalszczyźnie na wędkowanie w parkach nie wystarczy zwykła karta wędkarska. Trzeba mieć osobne zezwolenie. Zezwolenia takie dotyczą konkretnego jeziora bądź regionu i wydawane są w specjalnych ośrodkach. Przed wędkowaniem zapoznajcie się koniecznie z aktualnym regulaminem parku.

    Zezwolenia wędkarskie:

    Zezwolenia wędkarskie na jez. Hańcza: | - p. Kuprewicz, Błaskowizna | - p. T.Marcinkiewicz, Mierkinie, (087) 568 83 34 | - PZW- S-ki, Pl. M.Konopnickiej7, (087) 566 36 36

    pozostałe Jeziora PZW na terenie SPK: | - PZW- S-ki, Pl. M.Konopnickiej7, (087) 566 36 36 | - Poczta Jeleniewo (087) 568 30 20

    na jez. Gulbin, okrągłe, Krejwelek, Przechodnie, Postawelek, rzekę Szeszupę: | - RYBITEX, Sidory, (087) 568 33 41



    Copyright © MUWIT.pl    O portalu |  autorzy |