Gorce to łatwo wyodrębnialna grupa górska leżąca w Beskidzie Zachodnim, wchodzącym w skład Karpat Zewnętrznych. Od południa graniczy z Kotliną Nowotarską, od wschodu poprzez doliny rzeczne z Beskidem Wyspowym, od północy przylega do doliny Raby i dolina Mszanki, a zachodnią granicę stanowi górny bieg Raby i doliny Lepietnicy.

GPN leży w obrębie płaszczowiny Magurskiej. Jest ona zbudowana z utworów piaskowo-zlepieńcowych poprzedzielanych cieńszymi warstwami łupkowo-piaskowcowymi. Charakteryzuje się łagodnymi kopulastymi wzniesieniami. Do utworów czwartorzędowych należą charakterystyczne kamieńce nadrzeczne, żwiry, piaski oraz gliny zwietrzelinowe i deluwandalne zboczowe. Na terasach cieków, miejscach wysięków i na młakach potworzyły się pokłady torfowe.

Sieć wodna parku należy do dwóch zlewni- Dunajca (69%) i Raby. Największym ciekiem jest rzeka Kamienica. Potoki na ogół biorą swój początek z młak. Niektóre tworzą malownicze przełomy i kaskady. Większość cieków należy do pierwszej klasy czystości wód. Z reguły są zanieczyszczane ściekami z osad ludzkich. Na terenie parku występuje kilka źródeł mineralnych.

Fauna leśna - duża i mała:

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Szata roślinna parku jest typowa dla Beskidów Zachodnich, o wyraźnej piętrowości i dużym udziale antropogenicznych zbiorowisk łąkowych. Charakter szaty jest typowo leśny - udział lasów przekracza 94.5% powierzchni parku. Przeważnie są to lasy stare, powyżej 100 lat. Panującymi gatunkami są świerk, buk i jodła.